Πριν

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ [ 12 ] αρχή, καθισμένος σταυροπόδι, να εξερευνώτο ταβάνι – μια πλάκα σχεδόν λεία, πιθανώς από γρανίτη. Τελικά εντόπι­ σα τα τραχιά κι ανώμαλα σημεία στην επιφάνειά της. – Μοιάζεις σαν να είσαι μονίμως έκπληκτος, μου είπε η μητέρα μου σε μια απ’ τις επισκέψεις μου στο νοσοκο­ μείο. – Έκπληκτος από τι; τη ρώτησα. – Δεν ξέρω, είπε. Αναρωτιέμαι αν δουλεύει το στιλό μου. Τα στιλό διαρ­ κείας λειτουργούν δύσκολα μερικές φορές. Μπορεί να μην έχω γράψει τίποτε ακόμη, να μην έχω αρχίσει αυτό το κείμενο. Να χαράζω λευκές λέξεις. Έγραφα συνήθως με μαρκαδόρο. Έσβηνα με προσοχή τις προτάσεις που δεν μου άρεσαν με μια σειρά μικρών κάθετων γραμμών, ίσου ύψους, που κάλυπταν εντελώς τις λέξεις, τα κενά μεταξύ των λέξεων και την τελεία. Οι διαγραμμένες προ­ τάσεις ήταν σαφώς πιο πολλές από τις άλλες. Σκεφτό­ μουν μερικές φορές πως είχα περισσότερο ταλέντο στο σβήσιμο παρά στο γράψιμο. Τον τελευταίο καιρό έγραφα