Πριν

ΠΡΙΝ [ 11 ] ταφείου. Πρόκειται σίγουρα για ένα πολύ παλιό και πο­ λύ βαρύ κιγκλίδωμα, αφού το τρίξιμό του είναι ουσιαστι­ κά ο μόνος θόρυβος που μας έρχεται απ’ έξω. Υποθέτω ότι θ’ ακούγαμε μια σύγκρουση αυτοκινήτων, αλλά φαί­ νεται ότι οι αυτοκινητιστές οδηγούν προσεκτικά όταν περνούν έξω απ’ τα νεκροταφεία. Είναι καλοκαίρι. Η κυρία Μπορντ σκοπεύει να γιορ­ τάσει τα γενέθλια του γιου της, που θα κλείσει τα έντεκα στις 16 Αυγούστου. Σύμφωνα με τον κ. Μαζέ, θα είναι η πρώτη φορά που θα γιορταστούν γενέθλια εδώ. Είναι καλοκαίρι λοιπόν... Για μας αυτό δεν αλλάζει τίποτε: δεν κάνει περισσότερη ζέστη, δεν έχει λιγότερο σκοτάδι και, οπωσδήποτε, δεν πάμε διακοπές. Αποφεύγω να σκέφτο­ μαι το καλοκαίρι, το απαγορεύω στον εαυτό μου, όπως του απαγορεύω να σκέφτεται τα χρώματα. Ήμουν πάντα αλλού το καλοκαίρι, πριν. – Είμαστε ένα είδος συνταξιούχων, λέει ο Γκαμπριέλ. Συνταξιούχοι που δεν ταξιδεύουν καν. Γράφω ξαπλωμένος μπρούμυτα. Το πάτωμα είναι κα­ λυμμένο με ξύλινες σανίδες. Μου αρέσει πολύ η μυρωδιά του ξύλου, αλλά αυτό δεν μυρίζει καθόλου. Υποθέτω ότι είναι ποτισμένο από τη δική μου μυρωδιά. Το ύψος του κελιού φτάνει το ενάμισι μέτρο: αυτό ήταν περίπου το ύψος που είχα στη διάθεσή μου στο πατάρι όπου είχα εγκαταστήσει το στρώμα μου. Πέρασα πολύ καιρό, στην