Πριν

[ 9 ] Δ εν βλέπω το χέρι μoυ. Δεν βλέπω το στιλό. Το αναγνω­ ρίζω με την αφή, είναι ένα στιλό διαρκείας. Δεν βλέπω το σημειωματάριο στο οποίο γράφω. Είναι ένα σημειωμα­ τάριο με σκληρό δέσιμο, χοντρό, μικρού σχήματος. Είχα πάντα μαζί μου ένα σημειωματάριο στο οποίο κρατούσα σημειώσεις. Μου άφησαν λοιπόν το σημειωματάριο. Μου άφησαν επίσης τα γυαλιά μου. Είναι περίεργο; Περίεργο είναι που εξακολουθώ να τα φορώ. Τα βγάζω πριν κοι­ μηθώ και τα φορώ πάλι μόλις ξυπνήσω. Είναι παράλογο, αφού δεν βλέπω τίποτε. – Δεν βλέπουμε τίποτε, γιατί δεν υπάρχει τίποτε να δούμε, λέει η Μαργκερίτ. Το σκοτάδι είναι πλήρες, συμπαγές. Έχω, ορισμένες στιγμές, την αίσθηση ότι σχηματίζει ένα καλούπι γύρω απ’ το σώμα μου, ότι κολλά στο πετσί μου. Δεν είχαμε παρά μια αόριστη ιδέα για το σκοτάδι πριν. Δεν ξέραμε πραγματικά τι ήταν. Ήταν ένα σκοτάδι που τελικά σου επέτρεπε να διακρίνεις το σχήμα των αντικειμένων, που σιγά σιγά αραίωνε. Εδώ δεν αραιώνει καθόλου. Είναι ένα σκοτάδι που δεν μπορείς να το συνηθίσεις.