Pretties

έκαναν την πίστα να λαμποκοπά σαν σχιζοφρενικό βιτρό που αλλάζει χρώματα κάθε λίγα δευτερόλεπτα. Ήταν υποχρεωτικό να φορούν όλοι οι πατινέρ τζάκετ του μπάντζι τζάμπινγκ, μήπως και σπάσει καμιά φορά ο πάγος και βρεθεί κάποιος στο κενό. Φυσικά, ο πάγος δεν έσπαγε ποτέ, αλλά και μόνο η σκέψη ότι θα μπορούσε ανά πάσα στιγ- μή να χαθεί το έδαφος κάτω από τα πόδια της μ’ έναν εκκω- φαντικό κρότο έκανε την Τάλι να πιει μπόλικη σαμπάνια. Ο Ζέιν, που ήταν βασικά ο αρχηγός των Κακοποιών, έπλη- ξε κι άδειασε στον πάγο ένα ολάκερο μπουκάλι. Είπε ότι το αλκοόλ έχει χαμηλότερο σημείο πήξης από το νερό, οπότε υπήρχε ελπίδα να κάνει κάποιος βουτιά στα πυροτεχνήματα. Αλλά δεν έχυσε αρκετή σαμπάνια για να γλιτώσει την Τάλι από τον πρωινό πονοκέφαλο. Το δωμάτιο έκανε εκείνο τον ειδικό ήχο που σήμαινε ότι καλούσε κάποιος Κακοποιός. «Γεια». «Γεια σου, Τάλι». «Σέι-λα!» Η Τάλι ανασηκώθηκε στον αγκώνα της. «Χρειά- ζομαι βοήθεια!» «Κατάλαβα. Για το πάρτι». «Μα τι θα πει, τέλος πάντων, ημι επίσημο;» Η Σέι γέλασε. «Έχεις χάσει επεισόδια, Τάλι-ουα. Δεν πή- ρες το μήνυμα;» «Ποιο μήνυμα;» «Στάλθηκε εδώ και κάτι ώρες ». Η Τάλι κοίταξε το διασυνδετικό δαχτυλίδι της, που ήταν ακουμπισμένο πάνω στο κομοδίνο της. Δεν το φορούσε ποτέ τη νύχτα, παλιά συνήθεια που της είχε μείνει από τότε που [ 9 ]