Pretties

όπου ο περιστρεφόμενος καλόγερος φρενάριζε κι έκανε από- τομα μπρος πίσω, καθώς προσπαθούσε να συγχρονιστεί με το άστατο κλικάρισμα του οφθαλμικού ποντικιού της, κάνοντας τα ρούχα ν’ ανεμίζουν στις κρεμάστρες. Ναι, το «ημι-» ήταν σίγουρα σπαστική λέξη. «Μα είναι κανονική λέξη;» αναρωτήθηκε δυνατά η Τάλι. «Ημι-;» Την ένιωθε παράξενα στο στόμα της, που ήταν στε- γνό σαν βαμβάκι από το χθεσινοβραδινό γλέντι. «Απλά είναι το πρώτο συνθετικό λέξεων» απάντησε το δω- μάτιό της, που περνιόταν για έξυπνο. «Χαίρω πολύ» μουρμούρισε η Τάλι. Ρίχτηκε ανάσκελα στο κρεβάτι και κοίταξε το ταβάνι, έχο- ντας την αίσθηση ότι σε λίγο το δωμάτιο θ’ άρχιζε να περι- στρέφεται. Ήταν άδικο να σκοτίζει το μυαλό της για μισή λέξη. «Διώξ’ το» είπε. Το δωμάτιο δεν κατάλαβε κι έκλεισε τον συρόμενο τοίχο της ντουλάπας της. Η Τάλι δεν είχε κουράγιο να του εξηγήσει ότι εννοούσε τον πονοκέφαλο από το χθεσινό ξενύχτι, που είχε αράξει μέσα στο κεφάλι της σαν υπέρβαρη γάτα, πλαδα- ρή και τσαντισμένη κι απρόθυμη να συμμαζευτεί. Χτες τη νύχτα εκείνη κι ο Πέρις είχαν πάει για πατινάζ με μερικούς ακόμα Κακοποιούς, σε μια καινούρια αιωρούμενη παγοδρομική πίστα πάνω από το Στάδιο Νεφερτίτη. Το στρώ- μα του πάγου, που το κρατούσε μετέωρο ένα πλέγμα ανυ- ψωτήρων, ήταν τόσο λεπτό, ώστε έβλεπες από μέσα, και το διατηρούσε διαφανές ένας στόλος Ζαμπόνι, δηλαδή μικρών ειδικών οχημάτων λείανσης του πάγου, που κυκλοφορούσαν βιαστικά ανάμεσα στους πατινέρ σαν νευρικοί κοριοί του νε- ρού. Τα πυροτεχνήματα που ρίχνονταν στο στάδιο από κάτω [ 8 ]