Pretties

τόσο δεμένη με τον Πέρις από την εποχή που ήταν άσχημοι κι έκαναν σκανταλιές και μεγάλωναν μαζί. Ήταν σαμπανιζάτο να αισθάνεται ακόμη έτσι. Όλες εκείνες τις εβδομάδες που η Τάλι ήταν χαμένη στην άγρια φύση, το μόνο που ήθελε ήταν να γυρίσει κοντά στον Πέρις, να γίνει ωραία και να διασκεδάζει μαζί του στη Συ- νοικία των Καινούριων Ωραίων. Ήταν εντελώς ηλίθιο να μη νιώθει ευτυχισμένη σήμερα ή οποιαδήποτε άλλη μέρα. Προ- φανώς, έφταιγε η υπερβολική κατανάλωση σαμπάνιας. «Κα- λύτεροι φίλοι για πάντα» του ψιθύρισε καθώς την απίθωνε στο πάτωμα. «Έι, τι ’ναι αυτό;» είπε η Σέι. Ήταν χωμένη μέσα στην ντουλάπα της Τάλι και ψαχούλευε για να της κατέβει καμιά ιδέα. Σήκωσε ψηλά μια άμορφη μάλλινη μάζα. «Α, αυτό». Η Τάλι τράβηξε τα χέρια της από τον Πέρις. «Το πουλόβερ μου από τον Καπνό, δε θυμάσαι;» Το που- λόβερ έδειχνε παράξενο, διαφορετικό απ’ ό,τι το θυμόταν. Ήταν ασουλούπωτο κι έβλεπες ότι είχαν ράψει μεταξύ τους τα διάφορα κομμάτια ανθρώπινα χέρια. Οι άνθρωποι στον Κα- πνό δεν είχαν τρύπες στον τοίχο – έφτιαχναν μόνοι τους τα πράγματά τους και, όπως αποδείχτηκε, δεν ήταν καλοί στο να φτιάχνουν πράγματα. «Δεν το ανακύκλωσες;» «Όχι. Είναι παράξενο υλικό. Νομίζω ότι η τρύπα δεν μπο- ρεί να το ανακυκλώσει». Η Σέι έφερε το πουλόβερ κοντά στη μύτη της και το μύρι- σε. «Ακόμη μυρίζει όπως ο Καπνός. Όπως οι φωτιές και το στιφάδο που τρώγαμε πάντα. Θυμάσαι;» Ο Πέρις και ο Φάουστο πλησίασαν να το μυρίσουν. Δεν [ 19 ]