Pretties

ρούχα κι ύστερα να καγχάζουν και να χασκογελάνε και να πετάνε τα κοστούμια στη μηχανή ανακύκλωσης. Η Τάλι τρε- λαινόταν να βλέπει τον εαυτό της με καινούρια ρούχα, έστω και γελοία. Κάπου μέσα της θυμόταν εκείνο τον καιρό που ήταν οδυνηρό να κοιτάζεται στον καθρέφτη, που τα μάτια της ήταν πολύ κοντά το ένα στο άλλο κι η μύτη της πολύ μικρή και τα μαλλιά της συνεχώς φριζαρισμένα. Τώρα ήταν λες και στεκόταν απέναντί της μια καλλονή που μιμούνταν κάθε της κίνηση – κάποια που το πρόσωπό της είχε απόλυτη συμμετρία, που η επιδερμίδα της έλαμπε ακόμα και ύστερα από ένα γερό ξενύχτι, που το κορμί της είχε τέλειες αναλογίες και μυς. Κάποια που τα ασημένια μάτια της καθρέφτιζαν ό,τι χρώμα φορούσε. Αλλά κάποια με σπαστικό γούστο στα κοστούμια. Δυο ώρες αργότερα ήταν ξαπλωμένες στο κρεβάτι, που πε- ριστρεφόταν πάλι. «Είναι όλα απαίσια, Σέι-λα. Γιατί να είναι όλα απαίσια; Δεν υπάρχει περίπτωση να με ψηφίσουν αν δε βρω ένα σαμπανι- ζάτο κοστούμι». Η Σέι κούνησε το κεφάλι της. «Μην ανησυχείς, Τάλι-ουα. Είσαι ήδη διάσημη. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να νιώθεις νευρικότητα». «Είναι εύκολο να το λες εσύ». Αν και είχαν γεννηθεί την ίδια μέρα, η Σέι είχε γίνει ωραία πολλές εβδομάδες πριν από την Τάλι. Ήταν τακτικό μέλος των Κακοποιών σχεδόν έναν μήνα. «Δεν υπάρχει πρόβλημα» είπε η Σέι. «Όποιος είχε πάρε δώσε με τις Ειδικές Περιπτώσεις είναι γεννημένος Κακο­ ποιός». [ 16 ]