Pretties

«Δε σ’ αρέσουν» την κατηγόρησε σιγανά η Σέι. «Κάθε άλλο. Όπως σου είπα, είναι πάρα πολύ ωραία». «Αλήθεια;» «Βέβαια. Κι είναι καλό που πηγαίνουν αντίστροφα». Το χαμόγελο της Σέι επέστρεψε κι η Τάλι ξανάσανε ανακου- φισμένη, ενώ απορούσε ακόμη με την γκάφα της. Ήταν από εκείνα τα λάθη που κάνουν μόνο οι ολοκαίνουριοι ωραίοι, ενώ εκείνη είχε κάνει την επέμβαση πριν από έναν μήνα και βάλε. Γιατί πέταγε ακόμη κοτσάνες; Αν της ξέφευγε κανένα τέτοιο σχόλιο απόψε, μπορεί κάποιος Κακοποιός να ψήφιζε εναντίον της. Αρκούσε μόνο ένα βέτο για να μη σε κάνουν μέλος. Και τότε θα έμενε ολομόναχη, όπως τότε που το είχε σκά- σει από την πόλη. Η Σέι είπε: « Ίσως πρέπει να ντυθούμε ρολόγια απόψε, προς τιμήν των καινούριων ματιών μου». Η Τάλι γέλασε, ξέροντας ότι το άνοστο αστείο σήμαινε πως την είχε συγχωρέσει. Είχαν περάσει τόσο πολλά μαζί αυτή κι η Σέι. «Μίλησες με τον Πέρις και τον Φάουστο;» Η Σέι έγνεψε καταφατικά. «Είπαν ότι πρέπει να ντυθούμε όλοι κακοποιοί. Έχουν μια ιδέα, αλλά είναι μυστικό». «Τι σπαστικό. Λες και ήταν ποτέ κακά παιδιά. Το μόνο που έκαναν όταν ήταν άσχημοι ήταν να το σκαν τη νύχτα από τους κοιτώνες και να περνάν καμιά φορά το ποτάμι. Δεν πήγαν ποτέ στον Καπνό». Εκείνη τη στιγμή τελείωσε το τραγούδι κι η τελευταία λέξη της Τάλι ακούστηκε μες στην ξαφνική σιωπή. Προσπάθησε να βρει κάτι να πει, μα η συζήτηση έσβησε σαν τα πυροτεχνή- ματα στον σκοτεινό ουρανό. Το επόμενο τραγούδι άργησε, θαρρείς, ν’ αρχίσει. [ 14 ]