Πρελούδιο θανάτου

8 A R N E D A H L Τικ τακ. Μια έκρηξη. Η εξώπορτα τινάχτηκε στον αέρα. Μια βροχή από σκλή- θρες ακολούθησε. Ο καθρέφτης έπεσε από τον τοίχο και έγι- νε κομμάτια στο πάτωμα. Ένστολοι αστυνομικοί όρμησαν μέσα, γλιστρώντας σε θραύσματα καθρέφτη και σκλήθρες πόρτας. Ο πρώτος αστυνομικός πήγε κατευθείαν σ’ αυτόν και τον έσπρωξε με μοναδική αποφασιστικότητα, σαν να ήξερε ακρι- βώς τι έκανε, προς την κρεβατοκάμαρα. Ήταν ένας άντρας κάπως πλαδαρός, με ξανθό μουστάκι και τον κοίταζε κατά- ματα μ’ ένα παράξενο βλέμμα. Έπρεπε να είχε αντιδράσει και σε αυτό, σκέφτηκε δεκατρία δευτερόλεπτα αργότερα. Ο μυστακοφόρος αστυνομικός τον ανάγκασε να μπει στην κρεβατοκάμαρα και τον οδήγησε κατευθείαν στο παράθυρο. Ήταν ανοιχτό. Όπως πάντα. Η οδός διαφυγής. Εκεί σταμάτησαν. Ο μουστάκιας έστρεψε το πρόσωπό του προς την ανοιχτή πόρτα της κουζίνας και αντάλλαξε φωναχτά μερικά λόγια με τους συναδέλφους του. Αυτή ήταν η ευκαιρία, το άνοιγμα, η πιθανότητα. Κι ωστόσο δεν ήταν καθόλου κάτι από αυτά. Ήταν ακρι- βώς το αντίθετο. Αλλά αυτό το αντιλήφθηκε για πρώτη φορά δέκα δευτερόλεπτα αργότερα. Το ίδιο δευτερόλεπτο κατά το οποίο όλα ήταν απολύτως σαφή. Και ίσως να ήταν αυτή η στιγμή που πέθανε. Η στιγμή του λάθος βήματος. Όρμησε έξω από το παράθυρο και ανέβηκε τρέχοντας τη σκάλα κινδύνου προς τη στέγη. Άκουσε τον μυστακοφόρο αστυνομικό να περνά το μεγάλο κορμί του μέσα από το πα- ράθυρο μερικά μέτρα πιο κάτω. Έφτασε στη στέγη. Έτρεξε μερικά μέτρα, όρμησε προς την πόρτα της σοφίτας.