Πράσινο (Το Βυζάντιο σε έξι χρώματα)

είχε δει κι αυτό που είχε καταλάβει κι αυτό που φοβόταν πιο πολύ κι αυτό που ήθελε. Μα αυτά… όσο κι αν τα μαζέψεις και τα βάλεις όλα στο χαρτί, το ένα δίπλα στο άλλο, δεν κάνουνε την αλήθεια. Ξέρουμε, βέβαια, ένα σωρό αλήθειες από κείνη την εποχή. Ξέρουμε την αλήθεια του Ιουστινιανού: ποιος ήταν, τι ήταν, τι ήθελε και τι έκανε, με λεπτο- μέρειες! Ξέρουμε τις πολεμικές αλήθειες των στρα- τηγών του, του Ναρσή και του Βελισάριου, μέχρι πού έφτασαν και πώς νίκησαν και ποιες επαρχίες κατέκτησαν και ποιους λαούς υποδούλωσαν. Ξέ- ρουμε τις χρηματικές αλήθειες του Ιωάννη Καππα- δόκη, που ο Ιουστινιανός τον είχε συμβουλάτορα και εισπράκτορα, κι αυτός έβρισκε λεφτά για να κάνει πολέμους ο αυτοκράτορας και να χτίζει εκ- κλησίες. Ξέρουμε κι όλες τις πολύπλοκες αλλά δί- καιες αλήθειες του Τριβωνιανού, που ο Ιουστινιανός τον είχε δάσκαλο και νομοθέτη. Ακόμα και πολλές από τις φανερές και τις κρυφές, τις όμορφες και τις άσχημες αλήθειες της Θεοδώρας ξέρουμε – κι ας τις σκέπαζε όσο μπορούσε η αυτοκράτειρα κάτω από βουνά χρυσάφι και κάτω από την αγάπη που της είχε ο άντρας της. Για τους Πράσινους, όμως (και για τους Βένετους και για τους Ρούσιους και