Πράκτορας δίχως άδεια 2: Η τελευταία στιγμή

[ 29 ] είχε την αίσθηση πως όποιοι ήταν υπεύθυνοι για όσα συνέβη- σαν στον φίλο της καλά θα έκαναν να προσέχουν. ΗΜπεξ θα τους κυνηγούσε και δεν είχε σκοπό να τους φερθεί ευγενικά. Βέβαια ο Κίερον είχε ήδη «τηγανίσει» τον έναν απ’ αυτούς, πράγμα που λογικά του έδινε ακόμα μερικούς πόντους με την Μπεξ. Χαμογέλασε. «Εκτιμώ όσα έκανε η αδερφή σου, όμως πρέπει να πάρω τον Μπράντλεϊ από εκεί το συντομότερο δυνατόν» είπε η Μπεξ. «Όσο περίμενα τις ανταποκρίσεις μου στα αεροδρόμια του Δελχί και του Ντουμπάι, έψαξα λίγο στο ίντερνετ και νοίκιασα ένα διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης. Προς το παρόν θα χρησιμοποιούμε αυτό ως βάση μας». Λοξοκοίταξε τον Κίερον. «Και όταν λέω“βάση μας”, εννοώ εμένα και τον Μπράντλεϊ. Εκτιμούμε όλα όσα κάνατε για εμάς, όμως δεν μπορώ να σας θέσω σε άλλον κίνδυνο». Αν και το περίμενε, η καρδιά του Κίερον βούλιαξε. «Μπο- ρούμε τουλάχιστον να ερχόμαστε για επίσκεψη;» ρώτησε. ΗΜπεξ χαμογέλασε ελαφρά. «Ναι, μπορείτε να μας επι- σκέπτεστε, αλλά όχι πάρτι και τέτοια, ε; Σας ξέρω εσάς τους έφηβους». Στρέφοντας ξανά την προσοχή της στο αμάξι, ξεπάρκαρε και βγήκε από το πάρκινγκ. Έπειτα πρόσθεσε πιο σιγανά: «Στο κάτω κάτω, δεν πάει πολύς καιρός που ήμουνα κι εγώ έφηβη, αν και μερικές φορές νιώθω λες κι έχουν πε- ράσει αιώνες». Ο Κίερον κι ο Σαμ κατάφεραν τελικά να καθοδηγήσουν την Μπεξ από το αεροδρόμιο στην πλευρά του Νιουκάσλ όπου έμενε η Κόρτνεϊ. Η Μπεξ ήταν καλή οδηγός. Δεν πή- γαινε πολύ γρήγορα, αλλά είχε πάντα τον νου της στον γύρω χώρο, ώστε να εκμεταλλεύεται τα ανοίγματα και τις αλλαγές