Πράκτορας δίχως άδεια 2: Η τελευταία στιγμή

[ 20 ] μπορούσε φυσικά να τα φοράει κατά τη διάρκεια της πτήσης –υπήρχαν περιορισμοί σχετικά με τις συσκευές που είχαν τη δυνατότητα εκπομπής όσο το σκάφος βρισκόταν στον αέρα–, όμως ο Κίερον υποπτευόταν πως θα τα φορούσε αμέσως μό- λις προσγειωνόταν. Είχε δίκιο. Εφτά λεπτά αργότερα άκουσε στο αυτί του έναν ήχο ειδοποίησης σαν καμπανάκι και τα γυαλιά ζωντάνεψαν. Στο κέντρο του οπτικού του πεδίου εμ- φανίστηκε μια ημιδιάφανη, ορθογώνια οθόνη, μέσα από την οποία μπορούσε ακόμη να διακρίνει την αίθουσα αφίξεων. Από την προβολή των γυαλιών έβλεπε το πίσω μέρος ενός καθίσματος αεροπλάνου, με μια ενσωματωμένη οθόνη που έδειχνε έναν χοντροκομμένο παγκόσμιο χάρτη κι ένα αερο- πλάνο ακριβώς πάνω από το Νιουκάσλ. Αν η κλίμακα αντα- ποκρινόταν στην πραγματικότητα, το αεροπλάνο θα έπρεπε να επισκιάζει ολόκληρη τη Βρετανία. Το ακουστικό του Κίερον γέμισε ξαφνικά το αυτί του με παράσιτα, τα οποία ακολούθησε η φωνή μιας γυναίκας που έλεγε: «…στο διεθνές αεροδρόμιο του Νιουκάσλ. Η τοπική θερμοκρασία είναι επτά βαθμοί Κελσίου, με μεγάλες πιθα- νότητες για βροχή». Ο Κίερον σκέφτηκε πως αυτή ήταν πραγματικά μια σύ- ντομη και περιεκτική περιγραφή του Νιουκάσλ. «Παρακαλούμε να μη λύσετε τις ζώνες σας μέχρι ο κυβερ- νήτης να σβήσει τις φωτεινές ενδείξεις. Σας ευχαριστούμε που πετάξατε μαζί μας και ευχόμαστε να σας ξαναδούμε σε κάποια από τις πτήσεις μας». «Όχι, αν περνάει από το χέρι μου» μουρμούρισε η Μπεξ. «Άσχημη πτήση;» ρώτησε ο Κίερον. «Στενό κάθισμα, άνοστο φαγητό, μωρά να κλαίνε, όμως