Πράκτορας δίχως άδεια: Η τελευταία ελπίδα

[ 25 ] άλλο, περισσότερο έδειχναν αυτοί να είναι οι κακοί, παρά εκείνος. Μου θύμισαν τους νεοναζί που βλέπεις στις διαδη- λώσεις – μπότες και ξυρισμένα κεφάλια. Τα χέρια τους θα ’ναι πιθανότατα γεμάτα τατουάζ». Ο Κίερον δεν μπόρεσε να κρατηθεί. «Κι εσύ θα ’σουν γε- μάτος τατουάζ, αν είχες τα λεφτά και σ’ άφηνε ο πατέρας σου» είπε. Ο Σαμ αρπάχτηκε αμέσως. «Ναι, αλλά θα χτύπαγα κέλτι- κους κόμπους και σύμβολα των Μαορί, όχι σβάστικες, αν και η σβάστικα είναι στην πραγματικότητα ένα αρχαίο σύμ- βολο που απλά οικειοποιήθηκαν οι φασίστες. Δεν είχανε καν το μυαλό να βρούνε δικό τους λογότυπο. »Τέλος πάντων…Οπότε τι θα κάνουμε;» επανήλθε ο Σαμ στο αρχικό του ερώτημα. «Υπάρχει μόνο ένας σεκιουριτάς κι αυτός είναι τόσο χοντρός, που τριγυρνάει με τα κορδόνια του λυμένα, επειδή δεν μπορεί να σκύψει και να τα δέσει. Τι να τον κάνουμε τη στιγμή που μιλάμε γι’ απαγωγή;» «Να φωνάξουμε την αστυνομία;» «Με το μητρώο που ’χουμε εγώ κι εσύ;» του θύμισε ο Σαμ. Ο Κίερον αναστέναξε. «Μήπως να τηλεφωνήσουμε ανώ- νυμα ή να τους στείλουμε μήνυμα;» «Δεν παίζει πια αυτό» είπε ο Σαμ κουνώντας το κεφάλι. «Πλέον η κυβέρνηση μπορεί να εντοπίσει οποιοδήποτε τη- λεφώνημα ή μήνυμα. Καλά, τίποτα δεν ξέρεις;» «Ξέρω πως έχεις μανία καταδιώξεως» είπε ο Κίερον. «Και δικαίως» διαμαρτυρήθηκε ο Σαμ. «Ζούμε στην πιο στενά επιτηρούμενη κοινωνία σ’ ολόκληρο τον κόσμο!» «Καλό είναι να μην πιστεύεις όλα όσα διαβάζεις στο ίντερ- νετ».