Πράκτορας δίχως άδεια: Η τελευταία ελπίδα

[ 21 ] τον ίδιο και τον Σαμ. Και αυτό το επίπεδο του πάρκινγκ ήταν εξίσου έρημο με το προηγούμενο. Επέστρεψε στο κλιμακοστάσιο κι άρχισε ν’ ανεβαίνει πά- λι τα σκαλοπάτια προς το επίπεδο που βρίσκονταν τα φαγά- δικα. Ένα σωρό σκέψεις στριφογύριζαν στο κεφάλι του. Έπαιξε στο μυαλό του το ενδεχόμενο να πάει σ’ ένα αστυνο- μικό τμήμα και να το αναφέρει ή έστω να σταματήσει κάποιον αστυνομικό στον δρόμο –αν έβρισκε κανέναν δηλαδή– και να του περιγράψει όσα είχε δει. Η νοερή συζήτηση βρήκε τοίχο, όταν φαντάστηκε τον υποθετικό αστυνομικό να ελέγ- χει τ’ αρχεία του και να βρίσκει πως ο Κίερον είχε δεχτεί επανειλημμένες συστάσεις για τα γκράφιτι που είχε κάνει στους τοίχους μιας εγκαταλειμμένης αποθήκης κοντά στο σπίτι του, για αλητεία στον σταθμό του λεωφορείου και για διάφορες τηλεφωνικές φάρσες. Α, επίσης είχε απαγορευτεί στον ίδιο, τον Σαμ και μερικούς φίλους τους η είσοδος στην αίθουσα του μπόουλινγκ, επειδή πετούσαν τις μπάλες από ψηλά αντί να τις αφήνουν να κυλάνε. Ακόμα κι αν πήγαινε στην αστυνομία, δε θα πίστευαν λέξη. Βγήκε στα φαγάδικα κι έριξε μια ματιά προς το μέρος που καθόταν ο Σαμ∙ κοίταζε απορροφημένος κάτι στην οθόνη του κινητού του. Ο Κίερον κοίταξε τριγύρω μήπως εντοπίσει τον σεκιουριτά. Ίσως μπορούσε να πει σ’ εκείνον τι συνέβη. Το πρόβλημα ήταν πως κι αυτός είχε ήδη απαγορέψει στον Κίε- ρον την είσοδο σε κάμποσα καταστήματα με ηχητικό εξοπλι- σμό – πριν από μερικούς μήνες είχε χρησιμοποιήσει το Bluetooth στο κινητό του για να παίξει στη διαπασών το τραγούδι από την παιδική σειρά Thomas theTank Engine σε όλα τα ασύρματα ηχεία των μαγαζιών. Ο σεκιουριτάς θα τον θυ-