Πώς ο Ιγνάτιος Καραθοδωρής έχασε τα πάντα

26 ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ Τέλος πάντων, επανέρχομαι στις πανελλήνιες. Ήταν μια πολύ αγχωτική περίοδος για μένα. Η Κορνηλία, άφαντη. Διάβαζε μέρα νύχτα για να περάσει στην Αθήνα. Εγώ βρι­ σκόμουν σε σύγχυση. Ο στόχος ήταν να δραπετεύσω. Κι επειδή δεν είχα ιδιαίτερες προτιμήσεις, η σκέψη μου ακο­ λουθούσε την Κορνηλία. Θα ήταν τέλειο να είμαστε μαζί στην Αθήνα και να εξερευνούμε όλα εκείνα που μας έλει­ παν στην Κομοτηνή: χώρο, ανωνυμία, μικρές πολυτέλειες. Οι γονείς μου δεν έβλεπαν με πολύ καλό μάτι το ενδεχό­ μενο να φύγω από την πόλη, όμως όταν είπα στη μάνα μου ότι θα ήταν ωραίο να έχω ένα δικό μου σπίτι στην Αθήνα και να το προσέχω, να το φροντίζω και να το καθα­ ρίζω ανελλιπώς, κάτι στη στάση της άλλαξε. Στην πορεία, συμφώνησε και ο πατέρας μου να φύγω αν θέλω, αλλά εξέφρασε την επιθυμία να σπουδάσω κάτι σχετικό με επι­ χειρήσεις και μάρκετινγκ, ώστε να αναλάβω κάποια στιγ­ μή την περαιτέρω εξέλιξη του Γλυκούλη. Ο Θανάσης ήταν τόσο εμμονικά στον κόσμο του, που δεν καταλάβαινε ότι ο Γλυκούλης ήταν ο λόγος που έφευγα. Η Κορνηλία αρίστευσε, όπως αναμενόταν. Περνούσε κυριολεκτικά παντού, αλλά εννοείται πως έμεινε πιστή στον στόχο της. Η Δημοσιογραφία ήταν σταθερά κι αμετα­ κίνητα η πρώτη της επιλογή. Παραδόξως, τα πήγα κι εγώ αρκετά συμπαθητικά. Το πρόβλημά μου όμως παρέμενε, κι αυτό ήταν ότι δεν με τραβούσε τίποτα. Και μόνο η σκέ­ ψη ότι κάτι έπρεπε να με ενδιαφέρει κι ότι σε κάτι έπρεπε