Πώς ο Ιγνάτιος Καραθοδωρής έχασε τα πάντα

ΠΏΣ Ο ΙΓΝΆΤΙΟΣ ΚΑΡΑΘΟΔΩΡΉΣ ΈΧΑΣΕ ΤΑ ΠΆΝΤΑ 25 Προξένου Κορομηλά, στα πενήντα μέτρα από τον Γλυκού­ λη, ένας τύπος είχε ανοίξει τον Μικρούλη και πούλαγε διάφορα σφολιατοειδή, αλλά και κάποια μικρά γλυκά ψυ­ γείου. Ο πατέρας μου ήταν έξω φρενών, δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι κάποιος είχε το θράσος να οικειοποιηθεί με τόσο θρασύ τρόπο το «brand name» και τη φιλοσοφία του. «Αν νομίζει αυτός ο τυπάκος, και οποιοσδήποτε άλλος τυπάκος, ότι θα υφ-αρ-πά-ξει τους κόπους και την επιτυ­ χία τόσων ετών με το γελοίο μαγαζάκι του, είναι πολύ γελασμένος. Πο-λύ-γε-λα-σμέ-νος. Και θα το μετανιώσει πικρά». Στον πατέρα μου άρεσε να συλλαβίζει τις λέξεις για να τους δώσει περισσότερο στόμφο. Νομίζω ότι αυτό τον έκανε να αισθάνεται κάπως επικίνδυνος. Ο σύμβουλος επιχειρήσεων του πατέρα μου, ο ίδιος που του είχε πει να εντάξει γλυκά στο μενού του Γλυκούλη, τον διαβεβαίωσε πως δεν είχε να ανησυχεί για τίποτα. Η εμ­ φάνιση του Μικρούλη στην πραγματικότητα ήταν ιδιαιτέ­ ρως κολακευτική και έδινε επιπλέον αξία στον Γλυκούλη. «Δεν θα χάσεις τον κόσμο σου, Θανάση, ο κόσμος δεν εγκαταλείπει το πρωτότυπο» του έλεγε ο κύριος Περδικά­ κης επικαλούμενος την πείρα του στην αγορά. Τελικά, και αρκετό κόσμο έχασε και τον κύριο Περδικάκη τον απέλυ­ σε, αφού έμαθε από αξιόπιστη πηγή ότι παρείχε τις υπη­ ρεσίες του παράλληλα και στον ιδιοκτήτη του Μικρούλη. Μετά τα ξαναβρήκαν. Τι να πει κανείς. Θεωρώ ότι αυτό είναι που λέμε «ο Θεός και η ψυχή του».