Πώς ο Ιγνάτιος Καραθοδωρής έχασε τα πάντα

ΠΏΣ Ο ΙΓΝΆΤΙΟΣ ΚΑΡΑΘΟΔΩΡΉΣ ΈΧΑΣΕ ΤΑ ΠΆΝΤΑ 19 να την καλώ για να μην υποστώ τα μούτρα. Κατά καιρούς έχω αναρωτηθεί πού οφειλόταν η αντιπάθεια, αλλά δεν έχω καταλήξει σε κάτι σίγουρο. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι τα φουντωτά μαύρα μαλλιά της Κορνηλίας και το άγχος που ενδεχομένως προκαλούσαν στη Λίτσα. Τέλος πάντων, αν θέλαμε να συναντηθούμε, συναντιόμα­ σταν στο σπίτι της Κορνηλίας όπου δεν ήταν ιδιαίτερα άνετα γιατί είχε δύο μικρότερες αδελφές που μας ενοχλού­ σαν, αφήνοντας διάφορα υπονοούμενα για τη σχέση μας. Εναλλακτικά, κάναμε βόλτες στην πόλη και παγώναμε ή πηγαίναμε σε καφετέριες και ξενερώναμε. Πολύ συχνά, πηγαίναμε στο «Κοσμόπολις» με τα πόδια και βλέπαμε καμιά ταινία ή κάναμε βόλτα στα μαγαζιά. Κοιτούσαμε τον ορίζοντα από το ψηλότερο σημείο και αναρωτιόμασταν πώς να ήταν άραγε η ζωή σε ένα μέρος που δεν σε κάνει να αισθάνεσαι διαρκώς θλιμμένος. Σε ένα άλλο μέρος δη­ λαδή. Η Κομοτηνή δεν άρεσε σε κανέναν από τους δύο. Πάντως, είχαμε μια αγαπημένη συνήθεια που, δυστυ­ χώς, λόγω της φύσης της δεν μπορούσαμε να την απολαμ­ βάνουμε συχνά. Και μόνο η προσπάθεια να την απολαύ­ σουμε, όμως, μας ενθουσίαζε. Ήταν το ταξί 13. Το ταξί 13 ήταν ένα από τα πολλά ταξί που μπορούσαν να σου τύχουν στην πιάτσα της Ορφέως, έξω από το βιβλιοπωλείο Παπα­ σωτηρίου. Ο οδηγός του ήταν ένας ακόμα ταξιτζής, με τη διαφορά ότι εκτός από ταξιτζής ήταν και μελλοντολόγος. Αν ήσουν αρκετά τυχερός ώστε να πέσεις στο ταξί 13 γνω