Πώς ο Ιγνάτιος Καραθοδωρής έχασε τα πάντα

ΠΏΣ Ο ΙΓΝΆΤΙΟΣ ΚΑΡΑΘΟΔΩΡΉΣ ΈΧΑΣΕ ΤΑ ΠΆΝΤΑ 17 αλλά όχι κάτι να σε κάνει να τρελαθείς. Εκτός αν έχεις κάποιο κόλλημα με τις πλατείες και τα σιντριβάνια ως άνθρωπος. Γύρω από την πλατεία ξετυλίγεται ένας ανο­ μοιόμορφος γκρι κόσμος από άχαρες πολυκατοικίες που φτιάχτηκαν όπως όπως για να στεγάσουν τους άπειρους φοιτητές, κι από μικρές μονοκατοικίες και παραπήγματα μουσουλμάνων. Δεν έχω κάτι με τους αλλόθρησκους, πα­ ρακαλώ μη με παρεξηγήσετε. Αλήθεια, πάντως, στην πό­ λη δεν υπάρχει κάτι παραπάνω. Μετά πάμε στα δάση και τα βουνά, που θα τα έλεγα συμπαθητικά, αλλά και πάλι όχι κάτι που δεν βρίσκεις αλλού. Αν ακούσει κανείς συζη­ τήσεις των ντόπιων σχετικά με την ανωτερότητα της Κο­ μοτηνής έναντι των άλλων πόλεων, θα παρατηρήσει πολ­ λούς επαίνους για το γεγονός ότι η πόλη είναι επίπεδη. «Πού αλλού κάνεις με τόση άνεση ποδήλατο;», «Ποια άλλη πόλη γνωρίζεις που περπατιέται τόσο εύκολα;». Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ δεν νομίζω ότι οι ευθείες επιφάνειες είναι κάτι για το οποίο αξίζει να υπερηφανεύεται μια πόλη. Θέλω να πω, κάποιες πόλεις έχουν μεγάλα μουσεία, τρο­ μερές όπερες, ξακουστούς αρχαιολογικούς χώρους, που όλα τους μου φαίνονται αρκετά προτιμότερα από το ίσιο τσιμέντο. Δεν λέω, ωραίες είναι και οι ευθείες επιφάνειες. Αν θέλεις να κρεμάσεις ένα κάδρο στον τοίχο για παρά­ δειγμα. Δεν θέλω να πιστέψετε πως μισώ την πόλη όπου γεν­ νήθηκα και μεγάλωσα. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Στην Κο