Πώς η Σιμόν έγινε η Μποβουάρ: Μια ολόκληρη ζωή

ΠΩΣ Η ΣΙΜΟΝ ΕΓΙΝΕ Η ΜΠΟΒΟΥΑΡ: ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΖΩΗ 52 μερώνεται για τις εκπλήξεις της εφηβείας από την ξαδέρφη της τη Μαντλέν. Η Μαντλέν ήταν μεγαλύτερη από τη Σιμόν και ήξερε περισσότε- ρα πράγματα για το σώμα και την «ανάρμοστη» χρήση του. Μια μέ- ρα του καλοκαιριού στην εξοχή είπε στη Σιμόν και στην Ελέν για τις αλλαγές που σύντομα θα παρατηρούσαν στο σώμα τους: τους μίλησε για το αίμα και τις γάζες. Τους έδωσε ορισμούς για μυστηριώδεις όρους –«εραστής», «ερωμένη»–, ξυπνώντας έτσι την περιέργειά τους για την αιτιώδη αλυσίδα που προηγείται της γέννας. Με το που γύ- ρισαν στο Παρίσι και στη μητέρα τους, οπλισμένη με αυτή τη νέα γνώση, η Ελέν ρώτησε την κυρία ντε Μποβουάρ από πού έβγαιναν τα μωρά. Εκείνη απάντησε ότι έβγαιναν από τον πρωκτό, χωρίς κα- θόλου πόνο. Τόσο σε αυτήν όσο και σε άλλες περιπτώσεις η Φραν- σουάζ παραπλάνησε τις κόρες της με τρόπο σοκαριστικό σε σχέση με τις δυνατότητες που τους έδινε το σώμα τους: έτσι, η Μποβουάρ μεγάλωσε θεωρώντας το σώμα της «χυδαίο και προσβλητικό». 25 Το μυαλό, από την άλλη, δεν το παραμέλησε καθόλου η Φρανσουάζ: έφτασε ακόμα και να μάθει αγγλικά και λατινικά για να μπορεί να βοηθάει καλύτερα τα παιδιά της. Και ο Ζορζ και η Φρανσουάζ έδιναν μεγάλη αξία στην εκπαίδευση –τα καλοαναθρεμμένα κορίτσια έπρεπε να είναι και διαβασμένα–, όμως δεν συμφωνούσαν στα θέματα της θρησκείας. Η μητέρα της ήταν αφοσιωμένη καθολική, ενώ ο πατέρας της ήταν δογματικά άθεος. Και αυτή η πόλωση είχε τελικά πολύ έντο- νη επίδραση στην Μποβουάρ. Ο πατέρας της της έδινε συνεχώς καινούργια βιβλία, επιλεγμένα με μεγάλη προσοχή ανάμεσα από σπου- δαία λογοτεχνικά έργα. Η μητέρα της της έδινε έργα θρησκευτικής λογοτεχνίας, καθώς και ένα ζωντανό παράδειγμα καθολικής αφοσίω­ σης και αυτοθυσίας. Παρακολουθούσε τα μαθήματα των θυγατέρων της (κάτι που η Σχολή της Επιθυμίας επέτρεπε στις μητέρες να κάνουν μέχρι τα παιδιά τους να γίνουν 10 ετών) και τις πήγαινε τακτικά στη λειτουργία της Νοτρ Νταμ ντε Σαμπ ή του Σεν Σουλπίς. Όταν η Μπο- βουάρ έκλεισε τα δεκαπέντε, τόσο η εκπαίδευση όσο και ο καθολικι- σμός είχαν πια μετατραπεί σε πηγές έντασης ανάμεσα σ’ εκείνη και στους γονείς της. Η ίδια περιέγραφε αργότερα την παιδική της ηλικία ως μια αιώρηση ανάμεσα στον σκεπτικισμό και στην πίστη και ανέ- φερε αυτή την «ανισορροπία» ως αιτία που η ζωή της «ήταν μια