Πως αφηγούνται την ιστορία σε ολόκληρο τον κόσμο

H «λευκή» ιστορία: Γιοχάνεσµπουργκ | 35 ζαµπλάνκα: η εικόνα αυτή είχε ως υπότιτλο: «Δρόµος από όπου πέρασαν οι Γάλλοι». Στα δυτικά κράτη, πάντως, ακόµη και αν η ιστορία αυτή εκπίπτει από τα γραπτά κείµενα, παραµένει ζωντανή στη συλλογική συνείδη- ση. Θα µας δοθούν πολλές ευκαιρίες, στη συνέχεια, για να το επα- ληθεύσουµε αυτό. Πάντως, εξαιρώντας τη Nότια Aφρική, είναι αυτονόητο ότι δεν υπάρχει πια πουθενά µια «λευκή» ιστορία άθικτη · ούτε στην Eυρώπη ούτε, πολύ περισσότερο, σε χώρες εκτός Eυρώπης. Στον εκτός Eυ- ρώπης κόσµο, ο οποίος αποβλέπει στην αναζωογόνηση του πολι- τισµικού παρελθόντος του, δεν επιβιώνει πια παρά µόνο µία «λευκή» ιστορία ακόµη παρθένα: είναι εκείνη που διδάσκουν στα λευκά παι- διά του Γιοχάνεσµπουργκ, στις χώρες του Απαρτχάιντ. Στην Aφρική των Αφρικάανερ η ιστορία δεν αναφέρεται µόνο στις «λευκές» καταβολές της, οι οποίες, σύµφωνα µε τη διατύπωση του Φρανς Φανόν, «έτσι καθίστανται ιστορία του λευκού ανθρώπου και όχι ιστορία εκείνων που αυτός καταπιέζει, βιάζει, λεηλατεί και σκο- τώνει». H ιστορία αυτή αντλεί εξίσου από τη «χριστιανική» παράδο- ση: στις απέραντες εκτάσεις της χώρας αυτής, η Bίβλος και το του- φέκι συντρόφευαν πάντοτε τον Μπόερ στον φόβο και στη µοναξιά. Ένα εδάφιο του Instituut vur Christelike-nasionale Oudewys (ICNO) προσδιορίζει µε ακρίβεια τον «χριστιανικό» και ταυτόχρονα ρατσι- στικό στόχο της ιστορικής διδασκαλίας. Tο κείµενο αυτό χρονολο- γείται από το 1948 και επαναλαµβάνει διατυπώσεις και θέµατα τα οποία είχαν ήδη διαµορφωθεί την επαύριο της Γαλλικής Επανάστα- σης, όταν το 1804 ο Tζ. A. Mιστ επιχείρησε, µάταια, να εκλαϊκεύσει την εκπαίδευση, αφού τα µεταρρυθµιστικά του µέτρα πρώτα κατηγο- ρήθηκαν και κατόπιν ακυρώθηκαν. Έχει ως εξής: