Πόρτο Λεόνε (Σκουριά και χρυσάφι)

19 Σ Κ Ο Υ Ρ Ι Α Κ Α Ι Χ Ρ Υ Σ Α Φ Ι : ΠΟ Ρ Τ Ο Λ Ε Ο Ν Ε η κούραση και η συνειδητοποίηση πως... Πώς θα το άντεχε; Τέλος πάντων, ήξερε πως ακόμα και τώρα αν το μάθαιναν ο Μάνος ή ο Αντώνης θα τρελαίνονταν από την αγωνία όπως και η Ευφροσύνη, οι γονείς της αν... «Μα όχι!» την είχε παρηγορήσει η άλλη, δεν υπήρχε λόγος να μάθουν τίποτα, τέλος καλό, όλα καλά, μόνο να ήταν πιο προσεκτική στο μέλλον, μόνο αυτό. Ναι, βέβαια, το δέχτηκε, ομολόγησε πως είχε πάρει το μάθημά της, δεν θα ξεμυτούσε από το σπίτι άλλη φορά μόνη, τέτοια τρομά- ρα είχε περάσει! Οι γέροι και τα παιδιά της οικογένειας ενημερώθηκαν πως η Αυγουστίνα ήταν άρρωστη και πως θα την έβλεπαν την επομένη. Ας έμενε στην κάμαρά της μια μέρα, κανείς δεν θα την ενοχλούσε. Διπλοκλειδώθηκε και έπεσε με τα μούτρα στο πάπλωμα. Είχε ακόμη κάποιες απορίες, είχε και μια ελπίδα... Έκλαψε. Ύστερα κοιμήθηκε. Λίγο. Έκλαψε πάλι. Κοιμήθηκε λίγο. Το πήγε εναλλάξ ως το άλλο πρωί.