Δόκτωρ Πορδαλός: Η μπανιέρα του χρόνου

| 8 | λέτα και να σφίγγονταν. Ο μαέστρος Μάντσεν άφησε αποκαμωμένος τα χέρια του να πέσουν, όταν επιτέ- λους η τούμπα έβγαλε ήχο – ένα βαθύ, απελπισμένο μουκανητό. «Σταματήστε!» στρίγκλισε ο μαέστρος και περίμενε μέχρι να βγει όλος ο αέρας από την τούμπα. «Αν σας άκουγε κανένας Γάλλος θα σας αποκεφάλιζε αμέσως και θα σας έριχνε στην πυρά επιτόπου! Λίγο σεβασμό στη Μασσαλιώτιδα !» Όσο ο μαέστρος Μάντσεν τους τα έψαλλε, η Λίζα έγειρε στη διπλανή της καρέκλα και ψιθύρισε: «Έφερα την κάρτα που έστειλε ο δόκτωρ Πορδαλός. Κάτι πε- ρίεργο συμβαίνει». Η φωνή που της απάντησε ήρθε πίσω από μια στραπατσαρισμένη τρομπέτα: «Μου φαίνεται συνη- θισμένη κάρτα, αν θες τη γνώμη μου. “Στη Λίζα και στον Μπούλη, χαιρετισμούς από το Παρίσι, δόκτωρ Πορδαλός”. Κάτι τέτοιο δεν είπες πως γράφει;» «Ναι, αλλά…» «Μάλιστα, είναι πολύ ασυνήθιστη συνηθισμένη κάρτα, Λίζα. Το μόνο παράξενο είναι πως μια τόσο συνηθισμένη κάρτα είναι γραμμένη από έναν τόσο αλλόκοτο, εκκεντρικό, ασυνήθιστο τύπο όπως ο δό-