Δόκτωρ Πορδαλός: Η μπανιέρα του χρόνου

| 7 | επιφυλακτικό άγγιγμα του μπάσου τυμπάνου. Το απρόσμενο χτύπημα του ταμπούρλου έκανε το γαλ- λικό κόρνο να εκτοξεύσει έναν ήχο σαν ρέψιμο, ενώ στο πίσω μέρος της μπάντας κάτι ξεφύσηξε θορυβω- δώς και έκανε τη Λίζα να σκεφτεί μια μπλε φάλαινα- φυσητήρα που είχε μόλις αναδυθεί στην επιφάνεια, ύστερα από μια εβδομάδα κάτω από το νερό. Όλο αυτό το φύσημα, ωστόσο, δεν είχε ακόμη βγάλει κα- μιά πραγματική νότα και το πρόσωπο του μαέστρου Μάντσεν είχε ήδη αρχίσει να παίρνει εκείνο το κόκ- κινο χρώμα που προειδοποιούσε για μια επερχόμενη έκρηξη οργής. «Τρία, τέσσερα!» ούρλιαξε ο μαέστρος κραδαίνο- ντας την μπαγκέτα του σαν να ήταν μαστίγιο και τα μέλη της μπάντας να ήταν ένα τσούρμο κατάδικων κωπηλατών σε ρωμαϊκή γαλέρα. «Επιτέλους, που να πάρει, παίξτε! Αυτό υποτίθεται πως είναι η Μασσα­ λιώτιδα , ο εθνικός ύμνος της Γαλλίας! Πρέπει να έχει κάποια μεγαλοπρέπεια!» Καμία μεγαλοπρέπεια δεν είχε. Τα πρόσωπα των μουσικών μπροστά στον μαέστρο Μάντσεν κοίταζαν ανέκφραστα τις νότες στα αναλόγιά τους ή είχαν σφι- χτά κλεισμένα τα μάτια σαν να κάθονταν στην τουα-