Δόκτωρ Πορδαλός: Η μπανιέρα του χρόνου

| 22 | Αυτό έκανε ο Μπούλης και το ίδιο μπορείς να κά- νεις κι εσύ. Τώρα αμέσως… Εντάξει; Το κατάλαβες; Δεν πειράζει, ούτε ο Μπού- λης το κατάλαβε. « ΔΕΣ ΕΔΩ. ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙ­ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ. ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΒΟΙΘΙΑ ΛΙΖΑ ΚΑΙ ΜΠΟΥΛΗ ». «Αυτό λοιπόν λέει» είπε βογκώντας η Λίζα. «Κάτι δεν πάει καθόλου καλά». «Καλά λες» είπε ο Μπούλης. «Έχει γράψει το “βοή­ θεια” εντελώς ανορθόγραφα». «Δεν εννοώ αυτό!» ξέσπασε η Λίζα. «Τίποτα δεν καταλαβαίνεις;» «Όχι» παραδέχτηκε ο Μπούλης και έξυσε το κε- φάλι του. «Ας πούμε, δεν καταλαβαίνω τι εννοεί ΔΕΣ ΕΔΩ ». Η Λίζα κοίταξε σκεφτική την κάρτα. «Κοίτα το τόξο» είπε. «Δείχνει το γραμματόσημο». Ο Μπούλης έβαλε τον δεξή του δείχτη μέσα στο δεξί του αυτί και το στριφογύρισε κλείνοντας σφιχτά το δεξί του μάτι. Τον βοηθούσε να σκέφτεται καλύ- τερα – όπως όταν γυρνάς τη μίζα στο αυτοκίνητο: προκαλούσε ανάφλεξη στο μυαλό του. Ακούστηκε μάλιστα ένα πλοπ όταν έβγαλε το δάχτυλό του.