Δόκτωρ Πορδαλός: Η μπανιέρα του χρόνου

| 19 | σμένα, Θιοβέτ– χτες, αφού έφυγε από το Παρίσι προχτές. Το Χ σημαίνει ότι μας στέλνει φιλιά!» Η Λίζα κοίταξε τον Μπούλη με δυσπιστία. «Και ο χαιρετισμός; ΩΔΕΣ ΕΔ ; Τι σημαίνει αυτό;» Ο Μπούλης σήκωσε τους ώμους του. «Τυπικός δό- κτωρ Πορδαλός! Κάτι σχετικό με τα μυθικά θηρία ΜΥΟΨΕΡ –που σήμερα το λέμε ποντικόψειρα–, ΤΣΙ- ΠΕΑΝ και ΜΥΟΛΕΘ φαίνεται πως αναφέρεται σε κάποιες Ωδές Ε και Δ». «Σαχλαμάρες!» τσίριξε η Λίζα. «Πρώτον δε λέει ποιανού ποιητή είναι και δεύτερον δεν έχω ακούσει ποτέ και πουθενά να αναφέρονται τέτοια ζώα…» «Αλήθεια;» είπε ο Μπούλης και έξυσε την αριστερή καροτί φαβορίτα του. Η Λίζα αναστέναξε με απόγνωση. «Τι μπορεί να εννοεί ΩΔΕΣΕΔ ;» Ο Μπούλης γέλασε συγκαταβατικά. «Μα, αγα- πητή μου κουφιοκέφαλη, είναι πολύ απλό:…» «Αρκετά, Μπούλη!» προειδοποίησε η Λίζα. Ο Μπούλης την κοίταξε χωρίς να καταλαβαίνει, όμως έμεινε σιωπηλός. «Υπάρχει και κάτι άλλο εδώ» είπε εκείνη. «Ναι;» είπε ο Μπούλης. «Τι υπάρχει;»