Δόκτωρ Πορδαλός: Η μπανιέρα του χρόνου

| 15 | τες με ομπρελίνα και ψηλά καπέλα, η πλατεία φαινόταν περίεργα άδεια. Το μόνο στοιχείο που έδειχνε πως πράγματι ήταν από τη φημισμένη γαλλική πρωτεύουσα ήταν η λέξη ΠΑΡΙΣΙ , τυπωμένη στο κάτω μέρος. «Βλέπεις ό,τι βλέπω;» μουρμούρισε ο Μπούλης σκεφτικός. «Τι βλέπεις;» «Μοιάζει σαν κάτι να λείπει από αυτή την πλατεία. Ή από τη φωτογραφία, τέλος πάντων». «Ίσως» είπε η Λίζα και όταν το καλοσκέφτηκε κα- τάλαβε πως ο Μπούλης είχε δίκιο, αλλά δεν μπο- ρούσε να εντοπίσει τι ακριβώς ήταν. «Επιπλέον, η κάρτα είναι τσαλακωμένη…» είπε ο Μπούλης και ίσιωσε προσεκτικά την κάρτα. «Σαν να έχει βραχεί και να έχει στεγνώσει ξανά. Για πες μου, μέσα στο μπάνιο τη διάβασες;» «Και βέβαια όχι» είπε η Λίζα. «Έτσι την έλαβα». «Αχά!» φώναξε ο Μπούλης σηκώνοντας έναν μι- κροσκοπικό δείχτη με φαγωμένο νύχι. «Η μεγαλο- φυΐα Μπούλης έχει για μία ακόμα φορά βρει την απάντηση σε αυτό τον γρίφο. Αυτή η κάρτα πρέπει να βράχηκε στον δρόμο!» ΗΛίζα ανοιγόκλεισε τα μάτια της. «Και πώς το ξέρεις;»