Δόκτωρ Πορδαλός: Η μπανιέρα του χρόνου

| 13 | γραφικών τύπων – ένας μικροσκοπικός με καροτί φα- βορίτες, ένα ντροπαλό κορίτσι με κοτσίδες και ένας πιο τρελός από τον μέσο όρο καθηγητής, με μαύρα από την κάπνα γυαλιά μοτοσικλέτας. «Εμείς ξέρουμε κάτι που εκείνοι δεν ξέρουν» συνή- θιζε να λέει ο δόκτωρ Πορδαλός. «Ξέρουμε πως όταν οι φίλοι υπόσχονται να βοηθάνε πάντα ο ένας τον άλλο, τότε ένα και ένα κάνει πολύ περισσότερο από τρία». Πιο αληθινά λόγια δεν έχουν ειπωθεί ποτέ. Όμως πρέπει να πούμε πως ως φίλος ο δόκτωρ Πορδαλός δεν τα πήγαινε και τόσο καλά με την αλληλογραφία. Μόνο μία ανάξια λόγου κάρτα ήταν όλο κι όλο που είχαν λάβει αυτούς τους τρεις μήνες, από τότε που ο δόκτωρ είχε καβαλήσει τη μοτοσικλέτα του, είχε φο- ρέσει το δερμάτινο κράνος του, τους είχε χαιρετήσει και είχε αναχωρήσει για το Παρίσι, αποφασισμένος να ξαναβρεί τον μεγάλο έρωτα της ζωής του, την Ιου- λιέταΜαργαρίνη. Την είχε χάσει κάτω από μυστηριώ­ δεις συνθήκες πριν από πάρα πολλά χρόνια, τότε που σπούδαζε στη Γαλλία. Η Λίζα και ο Μπούλης είχαν δει μόνο μια φωτογραφία της στον τοίχο του εργα- στηρίου του δόκτορα, από την εποχή που έβγαινε ραντεβού μαζί της. Φαίνονταν τόσο ευτυχισμένοι στη