Πολύ αργά πια

11 1 Την Παρασκευή, 29 Ιουλίου, το Δουβλίνο ήταν όπως ακριβώς είχε πει το δελτίο καιρού. Όλο το πρωί, ένας θρασύτατος ήλιος έλαμπε σε όλο το πάρκο Μέριον, κι έφτανε μέχρι το γραφείο του Κάχαλ, όπου εκείνος είχε βολευτεί δίπλα από το ανοιχτό παράθυρο. Ο άνεμος έφερνε μέσα τη μυ- ρωδιά του φρεσκοκομμένου γρασιδιού και μια στο τόσο ένα αποπνικτικό αεράκι κουνούσε τον κισσό στο περβάζι. Όταν πέρασε μια σκιά, εκείνος κοί- ταξε έξω · ένα σμήνος χελιδόνια ανταγωνίζονταν παιχνιδιάρικα, εκεί ψηλά. Από κάτω στο γρασίδι, κάποιοι είχαν βγει για να κάνουν ηλιοθεραπεία και παντού έβλεπες παιδιά και παρτέρια πλημμυρι- σμένα με λουλούδια · τόση ζωή, να συνεχίζεται