Πολύ αργά πια

C L A Ι R E K E E G A N 18 Για μια στιγμή νόμισε ότι θα συνεχίσει να μι- λάει, αλλά εκείνη άνοιξε την τσάντα της και έβγα- λε ένα βιβλίο, Η γυναίκα που χτυπούσε στις πόρτες, * και γυρνούσε πλέον τη μία σελίδα μετά την άλλη, απορροφημένη. Όταν βγήκαν από την πόλη και κατευθύνθηκαν προς την έξοδο για τον N11, είχε πολύ περισσότε- ρη κίνηση απ’ ό,τι συνήθως για κείνη την ώρα, αλλά με το που πέρασαν την έξοδο για το Μπρέι και μπήκαν στον αυτοκινητόδρομο, ο δρόμος κα- θάρισε. Κοίταζε έξω τα δέντρα και τα χωράφια, που γλιστρούσαν πλάι του, και πιο πέρα τους κα- τάφυτους λόφους, που τους έβλεπε κάθε μέρα, αλλά δεν είχε ανέβει ποτέ. Πιο γρήγορα απ’ ό,τι περίμενε, προσπέρασαν την έξοδο για το Γουί- κλοου και κατευθύνθηκαν νότια, πάνω κάτω την ίδια ώρα, όπως πάντα. Ήταν μια μέρα χωρίς εκπλήξεις. Στη στάση στην * The WomanWho Walked into Doors (1996): Μυθιστόρη- μα του Ιρλανδού συγγραφέα Roddy Doyle, στο οποίο η αφηγήτρια κακοποιείται συστηματικά από τον σύ- ζυγό της. Όταν εκείνος τη ρωτάει πώς απέκτησε τις μελανιές που έχει προκαλέσει ο ίδιος, εκείνη του απαντά ότι απλώς χτύπησε σε μια πόρτα.