Ο μικρός δράκος Καρύδας 22: Ποιος φοβάται τα βαμπίρ;

14 Για καλό και για κακό, πάντως, οι δράκοι αποφα- σίζουν να βάλουν σκοπιές τις επόμενες νύχτες, να φυλάνε μην ξανάρθει το βαμπίρ. Ποτέ δεν ξέρεις! Ο μικρός δράκος Καρύδας, η σκαντζοχοιρίνα Ματίλντα και η Λούλου, η μικρή δράκαινα της φω- τιάς, στέκονται στην άκρη της πλατείας και πα- ρακολουθούν τη φασαρία. «Τ’ ακούσατε; Βαμπίρ!» λέει ο Καρύδας. «Τρο- μερό πράγμα!» Και κοιτάζοντας τον ώμο του μουρμουρίζει: «Ποπό! Έχω κι εγώ ένα τσίμπημα εδώ. Νόμιζα ότι ήταν από κουνούπι!» «Κι εγώ έχω ίδιο» λέει η Λούλου με το βλέμμα καρφωμένο σε μια κοκκινίλα που έχει στο μπρά- τσο της. Η Ματίλντα ψάχνεται. «Εγώ δεν έχω κανένα τσίμπημα» λέει. «Μπορεί στα βαμπίρ να μην αρέσει το σκαντζο- χοιρίσιο αίμα» λέει ο Καρύδας. «Δεν υπάρχουν βαμπίρ» λέει η Λούλου. «Χμ» λέει ο Καρύδας. «Ο αγκαθωτός δράκος, όμως, είδε βαμπίρ». «Η Λούλου έχει δίκιο» λέει η Ματίλντα. «Τα βα- μπίρ υπάρχουν μόνο στα παραμύθια». Παρ’ όλα αυτά την πιάνει μια ανατριχίλα κάτω απ’ τα αγκάθια της, γιατί τελείως σίγουρη δεν είναι.