Ο μικρός δράκος Καρύδας 22: Ποιος φοβάται τα βαμπίρ;

12 το χέρι του. «Εδώ με δάγκωσε! Ακόμη φαίνεται η κοκκινίλα! Και μετά έφυγε γρήγορα, πέταξε έξω από τη σπηλιά. Και φορούσε κόκκινη μπέρτα! Μάλιστα!» Οι δράκοι κοιτάνε με περιέργεια τη μικροσκο- πική πληγή. «Έχω κι εγώ μια τέτοια!» φωνάζει ένας δράκος με προβοσκίδα και δείχνει μια μικρή κοκκινίλα στο πόδι του. «Κι εγώ, πολύ φρέσκια! Εδώ, στον αγκώνα!» λέει ένας δράκος μακρομύτης. Όλο και περισσότεροι δράκοι φωνάζουν. Φαί- νεται πως το βαμπίρ τούς δάγκωσε όλους. Ανοίγει τότε δρόμο μέσα στο πλήθος ο δρακο- γιατρός Μάρκος Μέδικος. Κι εξετάζει προσεκτικά μία μία τις πληγές. «Δεν είναι δαγκωνιές» λέει τέλος. «Τσιμπήματα είναι. Έχω κι εγώ ένα από χτες. Δεν είναι τίποτα». «Μα… Μα…» τραυλίζει ο αγκαθωτός δράκος. «Αφού ήταν βαμπίρ… είμαι σίγουρος. Το είδα με τα μάτια μου!» Και βογκώντας απελπισμένος συ- νεχίζει: «Αλίμονό μου! Τώρα θα γίνω κι εγώ βα- μπίρ!» «Έλα τώρα» τον καθησυχάζει ο δρακογιατρός. «Βαμπίρ δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα. Κι