Ο μικρός δράκος Καρύδας 22: Ποιος φοβάται τα βαμπίρ;

11 1 Ένα βαμπίρ! Ν ωρίς το πρωί όλα είναι ήσυχα ακόμη στο Νησί των Δράκων. Μόνο τα κυματάκια που σκάνε σι- γανά στην αμμουδιά ακούγονται, ανακατεμένα με λίγα ροχαλητά από τις σπηλιές των δράκων. Ακριβώς τη στιγμή που ο πρωινός ήλιος προ- βάλλει απ’ τη γραμμή του ορίζοντα, κάτι τινάζε- ται από το άνοιγμα μιας σπηλιάς και χάνεται πε- τώντας ψηλά στον ουρανό. Κι αμέσως ακούγονται οι αλαφιασμένες φωνές ενός αγκαθωτού δράκου: «Βαμπίρ! Με δάγκωσε βαμπίρ!» Λίγο αργότερα η μεγάλη πλατεία έχει γεμίσει δράκους: δράκους αγκαθωτούς, δράκους της φω- τιάς, δράκους μακρυλαίμηδες, δράκους μακρομύ- τηδες, δράκους με κέρατα, δράκους με προβοσκί- δες κι άλλους πολλούς. Όλοι στέκονται ανήσυχοι γύρω από τον αγκαθωτό δράκο. «Να!» λέει αυτός. «Κοιτάξτε!» Και τους δείχνει