Έντγκαρ Άλαν Πόε

Ε Ν Τ Γ Κ Α Ρ Α Λ Α Ν Π Ο Ε 26 Η αντίδραση του Πόε φανερώνει πόσο έντονα συναισθήματα μπο­ ρούσε να πυροδοτήσει ένας τέτοιος διαγωνισμός. Δεδομένου ότι η συγγραφή ήταν κατά κύριο λόγο ερασιτεχνική δραστηριότητα, ένας διαγωνισμός προσέφερε στους συγγραφείς τη σπάνια ευκαιρία να αμειφθούν για το έργο τους. Το Visiter έδινε τη δυνατότητα στους νικη­ τές να επιλέξουν μεταξύ μετρητών ή επάθλου. Ο Πόε επέλεξε το χρη­ ματικό βραβείο και έλαβε πενήντα δολάρια για το βραβευμένο του αφήγημα. Αντί των είκοσι πέντε δολαρίων του ποιητικού βραβείου, ο Χιούιτ επέλεξε ένα ασημένιο κύπελλο. Η απώλεια των επιπλέον είκοσι πέντε δολαρίων εξόργισε τον Πόε. Είχε ληστευθεί · το «Κολοσσαίο» ήταν πολύ ανώτερο από το ποίημα του Χιούιτ. Η φωνή που μιλά στο «Κολοσσαίο» είναι εκείνη ενός ταξιδιώτη που επιθυμεί να βυθιστεί στο παρελθόν της Ρώμης αναζητώντας «πηγές γνώσης» ανάμεσαστααρχαία ερείπια. Ύστερααπό έναπολύ κοπιαστικό ταξίδι, παίρνει δύναμη από όλα όσα αντιπροσωπεύει το Κολοσσαίο. Τα λόγια του απηχούν τον στοχασμό του Φίνγκαλ στα ερείπια της Μπαλ­ κλούθα, μιας περιτειχισμένης πόλης των αρχαίων Βρετανών, στο ποίη­ μα «Carthon», ένααπό τα οσιανικάποιήματα του ΤζέιμςΜακφέρσον. Ο Φίνγκαλ ψάλλει: «Το αγκάθι εκεί έσεισε μοναχικό κεφάλι · τα βρύα σφύ­ ριξαν στον άνεμο». Οταξιδιώτης τουΠόε παρατηρεί: «Εδώ, που τα χρυ­ σά μαλλιά κάθε ρωμαίας αρχόντισσας / κυμάτιζαν στον άνεμο, τώρα αγκάθια και καλάμια κυματίζουν!» (στ.21-22). Αποτινάσσοντας τη με­ λαγχολία του, ο ταξιδιώτης τουΠόε αφουγκράζεται τους ψιθύρους των ερειπίων. Η ιδέα ότι οι πέτρες του οικοδομήματος μπορούσαν να δια­ τηρούν την ανάμνηση όσων είχαν συμβεί μέσα στο Κολοσσαίο ίσως ακούγεται κάπως πομπώδης, όμως σύμφωνα με την αντίληψη τουΠόε τα ευαίσθητα, ευφάνταστα πνεύματα μπορούσαν να ξεκλειδώσουν μνήμες αποθηκευμένες μέσα σε υλικά αντικείμενα. Ανατυπώνοντας το «Κολοσσαίο» δύοχρόνιααργότερα, οΠόεπρόσθε