Έντγκαρ Άλαν Πόε

Ε Ν Τ Γ Κ Α Ρ Α Λ Α Ν Π Ο Ε 28 τιμόρη, στην οδό Γουίλκς της συνοικίας Φελς Πόιντ, όπου μοιραζόταν τα στενόχωρα δωμάτια με τον φιλάσθενο αδελφό του Χένρι, την έφηβη εξαδέλφη του Βιρτζίνια και την κατάκοιτη γιαγιά τους. Η Μαρία Κλεμ κατάφερνε να συντηρεί το νοικοκυριό της και να φροντίζει τους δικούς της χάρη στο πείσμα και στην αξιοσύνη της. Ο άγγλος συγγραφέας Τό­ μας Μέιν Ριντ, ο οποίος θα απολάμβανε χρόνια αργότερα τη φιλοξενία της, χαρακτήρισε την κυρία Κλεμ ως «μια από εκείνες τις σπουδαίες αμερικανίδες μάνες – σαν κι αυτές που υπήρχαν τον καιρό που αναγκά­ ζονταν να υπερασπιστούν τα σπίτια τους χύνοντας μολύβι για σφαίρες σε κατακόκκινα από τη φωτιά τηγάνια και γεμίζοντας τα όπλα προς χά­ ριν των γιων και των συζύγων τους που θα τα χειρίζονταν». 6 Η μητέρα της Μαρίας Κλεμ, η Ελίζαμπεθ Κέιρνες Πόε, λάμβανε ένα ταπεινό ετήσιο επίδομα μετά τον θάνατο του συζύγου της, του επανα­ στάτη πατριώτηΝτέιβιντ Πόε, το οποίο και αποτελούσε την κύρια πηγή εισοδήματος της οικογένειας. Επιθυμώντας εναγωνίως να συνεισφέ­ ρει στα έξοδα του σπιτιού και ανυπομονώντας ναακολουθήσει τη λογο­ τεχνική του κλίση, ο Πόε έγραψε αρκετά διηγήματα για τον διαγωνισμό του Courier . Θεωρούσε ότι, όσο περισσότερες ιστορίες υπέβαλλε, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες είχε να βραβευθεί. Με την εκπνοή της προ­ θεσμίας, την 1 η Δεκεμβρίου του 1831, διαπιστώθηκε ότι οι συμμετέχο­ ντες είχαν υποβάλει περισσότερες από ογδόντα ιστορίες, τις οποίες ο αρχισυντάκτης είχε βρει σε γενικές γραμμές «εντυπωσιακές, ενδιαφέ­ ρουσες και καλογραμμένες». 7 Μολονότι η αμοιβή που πρόσφερε το Courier φαινόταν ιδιαίτερα γενναιόδωρη και η επιθυμία του εκδότη να ενθαρρύνει την αμερικανι­ κή λογοτεχνία ειλικρινής, ένας διαγωνισμός παρείχε στους εκδότες και ένα σημαντικό παράπλευρο όφελος: Τους εφοδίαζε με πρωτότυπο υλι­ κό, χωρίς να χρειαστεί να πληρώσουν τους συγγραφείς. Τα υποβληθέ­ ντα κείμενααποτελούσαν ιδιοκτησία του περιοδικού, το οποίομπορού