Πίτερ Νιμπλ: Ο κλέφτης με τα μαγικά μάτια

15 ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω του. Ξεπούλησε τα υπόλοι- πα ορφανά του και αφοσιώθηκε στην εκπαίδευση του Πίτερ στην κλεψιά. Τον πρώτο χρόνο, κλείδωνε όλα τα γεύματα του παιδιού μέσα σ’ ένα παλιό μπαούλο. Αν ο Πίτερ ήθελε να φάει, ήταν αναγκασμένος να παραβιάζει την κλειδαριά με τα γυμνά του δάχτυλα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα αφενός οΠίτερ να αποκτήσει πολύτιμες ικα- νότητες διάρρηξης και αφετέρου ο κύριος Σέιμους να κάνει μεγάλη οικονομία στο φαγητό. Το αγόρι έμεινε πάνω από δύο βδομάδες χωρίς τροφή πριν καταφέρει να βάλει στο χέρι το πρώτο του γεύμα στο νέο του σπίτι. Όταν κατάφερε επιτέλους να ξεκλειδώσει το μπαούλο (ανακα- λύπτοντας τυχαία το «στρίψιμο ΜακΝίρι»), τα αποφάγια είχαν σαπίσει εντελώς. Ωστόσο, με τον καιρό βελτιώθηκε στη διάρρηξη, ώσπου τελικά έμαθε να παραβιάζει όλους τους τύπους κλειδαριών που είχε στη συλλογή του το αφε- ντικό του. Ο κύριος Σέιμους εκπαίδευσε τον Πίτερ και στην υψη- λή τέχνη του να κινείται σαν φαντομάς – πώς να διασχίζει ξύλινα πατώματα, στέγες, ακόμα και δρόμους στρωμένους με χαλίκι χωρίς να κάνει τον παραμικρό θόρυβο. Το αγό- ρι μάθαινε γρήγορα και σύντομα έγινε άσος σε όλο το φάσμα των μεθόδων του καλού διαρρήκτη – από κοπή παραθύρων μέχρι επαγγελματικά δεσίματα σχοινιού. Ως τα δέκα του, οΠίτερΝιμπλ είχε γίνει ο καλύτερος κλέφτης που είχε δει ποτέ η πόλη. Αν και φυσικά κανείς δεν τον είδε ποτέ: έβλεπαν μόνο τα ανοιχτά χρηματοκιβώτια και τις άδειες μπιζουτιέρες που άφηνε πίσω του.