Πύρινη θύελλα (Οι περιπέτειες του νεαρού Σέρλοκ Χομλς)

20 «Ξεκίνα!» είπε ο Στόουν. Ο Σέρλοκ κοίταξε τις νότες πάνω στο πεντάγραμμο, αλλά, αντί να προσπαθήσει να τις κατανοήσει , άφησε το βλέμμα του να γλιστρήσει ανάμεσά τους, βλέποντας την παρτιτούρα σαν σύνολο, αντί κάθε νότα ξεχωριστά – προ­ σπαθώντας να δει το δάσος και όχι τα δέντρα. Έχοντας παίξει τις ίδιες νότες λίγα λεπτά νωρίτερα, τις έφερε στον νου του, πήρε μια βαθιά αναπνοή και άρχισε να παίζει. Οι επόμενες στιγμές φάνηκαν να περνούν σαν ακαθό­ ριστο συνονθύλευμα. Τα δάχτυλά του πήγαιναν από τη μία χορδή στην άλλη, πιέζοντάς τες για να βγάλουν τις σωστές νότες, λίγα κλάσματα δευτερολέπτου πριν ο εγκέφαλός του στείλει σήμα στα δάχτυλά του και τους πει ποιες ήταν οι σωστές νότες. Ήταν λες και το σώμα του ήξερε ήδη τι να κάνει, απελευθερώνοντας τον νου του ώστε να αιωρηθεί πάνω από τη μουσική, αναζητώντας το νόημά της. Προ­ σπάθησε να φανταστεί ότι κάποιος τραγουδούσε το κομ­ μάτι και άφησε το βιολί να γίνει η φωνή, διστάζοντας σε κάποιες νότες και παίζοντας άλλες με ένταση, ώστε να το­ νίσει τη σημασία τους. Δίχως να το καταλάβει καν, έφτασε στο τέλος της σελίδας. «Μπράβο!» φώναξε ο Στόουν. «Δεν ήταν τέλεια, αλλά πολύ καλύτερα. Αντί να παίζεις απλώς τις νότες, με έπεισες ότι ένιωθες τη μουσική». Έστρεψε το βλέμμα του στις λο­ ξές ακτίνες φωτός που διαπερνούσαν τη σοφίτα. «Ας στα­ ματήσουμε εδώ, σε μια νότα αισιοδοξίας. Συνέχισε να εξασκείσαι στις κλίμακές σου, αλλά από τώρα θέλω να