Πινόκιο, ο βασιλιάς των παρανόμων (Η ωραιότερη ιστορία που γράφτηκε ποτέ)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 16 τα δύο συνέβαινε. Αλλά, τελικά, όταν ο καπνός διαλύ- θηκε και το σπίτι έπαψε να σείεται, κατάφερε να συ- νέλθει και να συρθεί ανάμεσα στα συντρίμμια, ώσπου να βγει από τη μεγάλη τρύπα του κατεστραμμένου τοί- χου. ΟΠινόκιο είδε ότι το ρύγχος της ατμομηχανής είχε προσκρούσει στην πλαγιά ενός λόφου. Τα βαγόνια εί- χαν γίνει ένας σωρός γύρω από την ατμομηχανή, σαν ένα μάτσο κούτσουρα έτοιμα να τους βάλεις φωτιά. Παρεμπιπτόντως, μπόλικος πυκνός καπνός υψωνόταν πάνω από τη σκηνή της καταστροφής. «Είσαι εδώ;» είπε κοιτάζοντας γύρω του. «Πού είσαι, αγαπημένη μου Νεράιδα;» Καμία απάντηση. Προχώρησε προς το σημείο της συμφοράς, στην αρχή σκοντάφτοντας κι ύστερα τρέχοντας όλο και πιο γρήγορα, μέχρι που έφτασε στον σουρεαλιστικό σωρό από βαγόνια. Τότε ήταν που είδε το γαλάζιο παπούτσι. Πατώντας σε βαλίτσες, καπέλα και πανωφόρια πεταμένα δεξιά κι αριστερά, ο Πινόκιο άπλωσε το χέρι του και το έπια- σε από την άκρη ενός μεγάλου ατσάλινου τροχού που αιωρούνταν λίγα μέτρα από το έδαφος. Το γαλάζιο παπούτσι ήταν τόσο ταλαιπωρημένο που με το ζόρι