Πινόκιο, ο βασιλιάς των παρανόμων (Η ωραιότερη ιστορία που γράφτηκε ποτέ)

ΤΟ ΤΡΕΝΟ 15 νταν στα ντουλάπια της κουζίνας παραδίπλα. Το αν- θοδοχείο πάνω στο τραπέζι της τραπεζαρίας έπεσε, όλα τα τριαντάφυλλα σκόρπισαν και μια λίμνη από νερό απλώθηκε στο καρό τραπεζομάντιλο. «Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει τρένο στο…;» άρχι- σε να λέει η Νεράιδα. Αλλά δεν κατάφερε να τελειώσει τη φράση της. Μό- λις τράβηξε τις κουρτίνες, αποκαλύφθηκε η ατμομη- χανή, που γέμιζε πια όλο το παράθυρο με το μαύρο ρύγχος του λέβητα, και ύστερα γέμισε ο κόσμος καπνό και τούβλα που εκτοξεύονταν στον αέρα. Το τεράστιο μηχανικό τέρας έσπασε τον τοίχο, διέσχισε το σαλόνι και σάρωσε ό,τι βρήκε μπροστά του στο πέρασμά του, μέχρι να βγει από την άλλη πλευρά του σπιτιού. Κανείς δεν άκουσε τον Πινόκιο να ουρλιάζει, ούτε καν ο ίδιος άκουσε τη φωνή του. Ήταν το πιο οξύ, μακρόσυρτο και σπαρακτικό ουρλιαχτό όλων των επο- χών, αλλά η τρομερή βουή του ξέφρενου τρένου με τα πέντε του βαγόνια έσπαγε τα τύμπανα και κάλυπτε τα πάντα, για να μη μιλήσουμε για τη βίαιη πρόσκρουση καθώς χίμηξε στο σπίτι της Νεράιδας. Για αρκετή ώρα, το ξύλινο αγόρι δεν ήταν σίγουρο αν ήταν ζωντανό ή αν είχε πεθάνει. Δεν τολμούσε να κουνηθεί, για να μη χρειαστεί να ανακαλύψει τι από