Πινόκιο, ο βασιλιάς των παρανόμων (Η ωραιότερη ιστορία που γράφτηκε ποτέ)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 24 «Το ξέρω, Άλμπα, αλλά… έχουμε ήδη διαβάσει τον νέο Πινόκιο τρεις φορές. Ξέρω την πλοκή απέξω κι ανα- κατωτά. Οι παράνομοι χτυπούν με το τρένο τη Νεράι- δα με τα Γαλάζια Μαλλιά, υιοθετούν τον Πινόκιο κι ύστερα εκείνος γίνεται ο πιο μοχθηρός και άγριος απ’ όλους, μπλα, μπλα, μπλα… Γιατί να το ξαναδιαβάσω;» Η Άλμπα έβαλε τα χέρια της στη μέση και ανασή- κωσε το ένα της φρύδι. «Έλα, Ντιέγκο, το ξέρεις πολύ καλά, όπως κι εγώ. Αυτή η αποστολή είναι τουλάχιστον δέκα φορές πιο δύσκολη από όλες τις υπόλοιπες που έχουμε αναλάβει μέχρι τώρα». ΟΝτιέγκο σταύρωσε τα χέρια του και μουρμούρισε κάτι χαμηλόφωνα… «Φλουφντερουφμπούφ». «Τι είπες;» ρώτησε η Άλμπα. «Μίλα πιο δυνατά αν θέλεις να πεις κάτι». Ο αδελφός της ξεσταύρωσε τα χέρια του και άρχισε να τα κουνάει θαρρείς και ήθελε να βγάλει λόγο απευ- θυνόμενος σε όλη την πόλη κάτω από τα πόδια του. «Είπα ότι αυτή η αποστολή δεν είναι δύσκολη, είναι αδύνατη! Πώς θα βγάλουμε εφτά ληστές από την πόρ- τα FINIS; Καθένας τους είναι τουλάχιστον τόσο επι- κίνδυνος όσο ήταν ο Γκούμπο ή η μούμια ή…»