Πινόκιο, ο βασιλιάς των παρανόμων (Η ωραιότερη ιστορία που γράφτηκε ποτέ)

ΤΟ ΤΡΕΝΟ 23 «Περίμενε… περίμενε… πρέπει να τελειώσω αυτή την πίστα… θα με κάνεις να συντριβώωω!» Η Άλμπα τού άρπαξε τη συσκευή από τα χέρια και φάνηκε να ικανοποιείται βλέποντας το ελικόπτερο στην οθόνη να πέφτει πάνω σε έναν ουρανοξύστη, για να τυλιχθεί στη συνέχεια στις φλόγες. «Είδες;» είπε ξεφυσώντας ο αδελφός της και χτύπη- σε τα μπράτσα της καρέκλας. «Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο σε βιντεοπαιχνίδια, Ντιέγκο». «Αφού η μαμά είπε ότι μπορώ να παίξω με το Z-Pad της αν έχω τελειώσει τα μαθήματά μου». «Δε με νοιάζει τι είπε η μαμά. Η μαμά δεν ξέρει πού πρόκειται να μπλέξουμε όταν η θείαΜπέα μάς στείλει μέσα σ’ αυτό το βιβλίο. Οι Φύλακες βασίζονται σ’ εμάς! Επιπλέον, αν η θεία Μπέα δεν είχε κλείσει το Abraca- dabra απόψε, για να συναντήσει τον κύριο Γκούτεν- μπεργκ, θα μας είχε τρελάνει στην ανάκριση τώρα για όσα συμβαίνουν στο βιβλίο…» ΟΝτιέγκο γύρισε την καρέκλα του προς τον γυάλινο τοίχο με θέα όλη σχεδόν την πόλη της Βαρκελώνης. Οι περίτεχνοι πύργοι της εκκλησίας Σαγράδα Φαμίλια υψώνονταν στον συννεφιασμένο ουρανό, με φόντο την γκριζωπή Μεσόγειο Θάλασσα.