Πεταλούδα: Η ιστορία μου

YUSRA MARDINI 14 Για τέσσερις ακόμα υπέροχους μήνες καλοπέρασης μπαίνω σπάνια στην πισίνα. Από τον μπαμπά, όμως, δεν μπορώ να ξε- φύγω. Μια μέρα περνάω από μπροστά του ύστερα από την προ- πόνηση. Η πισίνα είναι άδεια, ο μπαμπάς ετοιμάζεται για το επόμενό του μάθημα. Η μαμά έχει έρθει, όπως συνήθως, να μας πάρει και περιμένει ήσυχα σε μια καρέκλα δίπλα στην πισίνα. Ο μπαμπάς με παίρνει χαμπάρι προτού φτάσω κοντά της. «Γιουσρά» μου λέει. «Για έλα δω». Σφίγγω την πετσέτα γύρω από τους ώμους μου και τρέχω προς το μέρος του. Με το που βρίσκομαι σε απόσταση λαβής, εκείνος μου βγάζει την πετσέτα, με σηκώνει ψηλά και με ρίχνει στο νερό. Παλεύω να κρατηθώ στην επιφάνεια και προσπαθώ απεγνωσμέ- να να πάρω αέρα. Χτυπάω πανικόβλητη χέρια και πόδια. Οι τέσσερις μήνες ηλιοθεραπείας και κέικ έχουν αφήσει τα σημάδια τους. Και από τον μπαμπά δεν μπορώ να το κρύψω. Έχω ξεχάσει να κολυμπάω. Οι βλαστήμιες του αντηχούν παντού μέσα στο κολυμβητήριο και κάνουν τα αυτιά μου να κουδουνίζουν. Πλη- σιάζω με κόπο στην άκρη της πισίνας και πιάνομαι από το τοιχά- κι. Δεν τολμάω να σηκώσω το βλέμμα. «Τι έκανες, μου λες;» φωνάζει εκείνος. «Τι έκανες τόσον καιρό;» Βγαίνω όπως όπως έξω και στέκομαι όρθια απέναντί του. Μαζεύω όλη μου τη δύναμη και σηκώνω το κεφάλι να τον κοιτά- ξω. Μεγάλο λάθος. Ο μπαμπάς έρχεται προς το μέρος μου με το πρόσωπο αναψοκοκκινισμένο από την οργή. Με φτάνει με λίγα μόνο βήματα. Εγώ καρφώνω το βλέμμα μου στα πλακάκια και ετοιμάζομαι για την τιμωρία μου. Ο μπαμπάς σκύβει προς το μέρος μου. «Μα τι έχεις πάθει;» φωνάζει. «Τι σου έκανε;» Με γραπώνει δυνατά από τους ώμους και με πετάει ξανά μέσα στην πισίνα. Πέφτω με την πλάτη στο νερό και ύστερα από λίγο