Πεταλούδα: Η ιστορία μου

YUSRA MARDINI 12 Τα «Σαββατοκύριακα» * πηγαίνουμε συνήθως επίσκεψη στους παππούδες μου στην πόλη. Η γιαγιά μου, η Γιουσρά, που έχω πάρει και το όνομά της, είναι σαν δεύτερη μητέρα για μένα. Κρύ- βομαι πίσω από τις μακριές πτυχώσεις της αμπάγια της, του εφαρ- μοστού παλτού της, που φτάνει ως το πάτωμα, ενώ ο παππούς μου, ο Αμπού Μπασάμ, προσπαθεί να με καλοπιάσει με γλυκά για να με κάνει να του χαμογελάσω. Δεν την πατάω ποτέ, οπότε κι εκείνος με πειράζει και με φωνάζει «ποντικάκι». Η Σάρα είναι τρία χρόνια μεγαλύτερη και το ακριβώς αντίθετο από μένα. Κανείς δεν μπορεί να την κάνει ζάφτι. Όλο σε μεγάλους μιλάει, ακόμα και σε αγνώστους στα μαγαζιά, σε μια δική της αυ- τοσχέδια γλώσσα. Της αρέσει να διακόπτει τα τσάγια της γιαγιάς ανεβαίνοντας πάνω στον καναπέ της και λέγοντας ασυναρτησίες – κουνάει μάλιστα και τα χέρια της σαν να βγάζει λόγο. Όποτε τη ρωτάει η μαμά, η Σάρα λέει ότι μιλάει αγγλικά. Είμαστε μεγάλη οικογένεια. Η μαμά και ο μπαμπάς έχουν συνολικά έντεκα αδέρφια. Γύρω μας έχουμε όλο ξαδέρφια. Ζού- με στο Σετ Ζέιναμπ, μια πόλη στα νότια της Δαμασκού, της πρω- τεύουσας της Συρίας. Ο μεγάλος αδερφός του μπαμπά, ο Γκασάν, μένει στην πολυκατοικία απέναντί μας και τα παιδιά του, τα ξα- δέρφια μας, έρχονται κάθε μέρα στο σπίτι για να παίξουμε. Η κολύμβηση είναι το πάθος της οικογένειας και ο μπαμπάς περιμένει να το συμμεριζόμαστε κι εμείς. Όλα του τα αδέρφια έμαθαν να κολυμπάνε από πολύ μικρά. Ο μπαμπάς κολυμπούσε για λογαριασμό της Συρίας όταν ήταν έφηβος, όμως αναγκάστη- κε να σταματήσει όταν τον κάλεσαν για την υποχρεωτική του θητεία στον στρατό. Όταν γεννήθηκε η Σάρα, επέστρεψε στις * Σ.τ.Μ.: Το Σαββατοκύριακο στη Συρία αντιστοιχεί στις μέρες Παρασκευή- Σάββατο.