Πεταλούδα: Η ιστορία μου

ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ 17 Οι γονείς μας δεν είναι σχολαστικοί μουσουλμάνοι, όμως μας έχουν μάθει καλά τους κανόνες. Μας διδάσκουν να τους ακολου- θούμε και, το πιο σημαντικό, μας διδάσκουν ότι ένας καλός μου- σουλμάνος δείχνει πάντα σεβασμό. Σεβασμό προς τους γηραιό- τερους, σεβασμό προς τις γυναίκες, σεβασμό προς όσους προέρ- χονται από διαφορετικές θρησκείες και πολιτισμούς. Σεβασμό προς τη μητέρα. Σεβασμό προς τον πατέρα. Ειδικά αν είναι και ο δάσκαλός σου στην κολύμβηση. Του μπαμπά τού αρέσει να διαχωρίζει τους ρόλους του. Στην πισίνα απαιτεί να τον φωνάζουμε «δάσκαλο». Στο σπίτι μπορού- με να τον φωνάζουμε «μπαμπά», στην πράξη όμως εξακολουθεί να είναι δάσκαλός μας. Η προπόνηση δεν σταματάει ποτέ. Φτάνω σε σημείο να τρέμω τις Παρασκευές, που σηματοδοτούν την αρχή του «Σαββατοκύριακου». Κάθε βδομάδα ο μπαμπάς περιμένει να μας δει να αράζουμε στον καναπέ, και τότε ορμάει στο καθιστικό και χτυπάει παλαμάκια. «Ελάτε, κορίτσια!» λέει. «Πάρτε τα λάστιχα να δουλέψουμε λίγο τους ώμους σας». Σηκωνόμαστε με κόπο και πάμε να βρούμε τα μακριά λάστιχα. Εκείνος τα στερεώνει στο παράθυρο του καθιστικού και μας στρώ- νει στη δουλειά. Το καλύτερο κομμάτι του εκπαιδευτικού του προγράμματος είναι όταν μας βάζει να δούμε αγώνες στην τηλε- όραση. Βλέπουμε τα παγκόσμια πρωταθλήματα κολύμβησης και στίβου, και τα τέσσερα τουρνουά Γκραν Σλαμ του τένις και το Τσάμπιονς Λιγκ. Εγώ γίνομαι φανατική οπαδός της Μπαρτσελό- να. Ο μπαμπάς δεν σπαταλάει ούτε λεπτό από τον χρόνο που περνάμε μπροστά στην τηλεόραση. Μας επισημαίνει τις αδιόρα- τες διαφορές ανάμεσα στις τεχνικές των κολυμβητών και θαυμά- ζει το ιδιαίτερο στιλ των ποδοσφαιριστών. Παινεύει τους τενίστες όταν κατατροπώνουν τους αντιπάλους τους και τους χλευάζει όταν