Πες μου ποιος είναι ο εχθρός

Π Ε Σ Μ Ο Υ Π Ο Ι Ο Σ Ε Ι Ν Α Ι Ο Ε Χ Θ Ρ Ο Σ 13 έβαλε από κάτω μια γριά στην Κηφισίας που πήγαινε να λειτουργηθεί. Τι ήθελε κι αυτή η κωλόγρια να πάει πρωί πρωί στην εκκλησία; Λες και δεν θα ’βρισκε θέση. Τελικά η γριά κατέληξε στο χώμα και ο Μηνάς στο αεροδρόμιο να ελέγχει διαβατήρια. Βολεύτηκε όμως στη ρουτίνα, βολεύτηκε και το τμήμα αεροδρομίου που είχε τον «ειδικό» στα πόδια του και ο Μηνάς ξέμεινε. Δύ- σκολος στη συνεννόηση, ανεπίδεκτος στην πειθαρχία, άπιαστος στο τάβλι, έσπαγε τα νεύρα σε όλους. Αλλά ο Μανέτας γνώριζε ότι, αν ο Μηνάς αποφανθεί «γνήσιο», πάει και τελείωσε, πάμε για φρέσκα. Ο Μανέτας κοίταξε το διαβατήριο, ξανακοίταξε τον άντρα και βλαστήμησε από μέσα του αυτή τη φορά. «Πούθε μας κατέβηκε;» «Με την πτήση της Ολυμπιακής από το Κάιρο». Ξανακοίταξε τον άντρα. «Ποιος είσαι, ρε φίλε;» Ο «Μπάμπης» τον κοίταζε επίμονα, αλλά δεν άνοιγε το στόμα του. Ο Μηνάς, που άρχισε να βαριέται πολύ και μάλλον μετάνιωνε ήδη που δεν είχε κάνει τα στρα- βά μάτια, αποφάσισε να βιάσει λίγο τα πράγματα. «Μην τρως τον χρόνο σου. Δεν μιλάει γρι ελληνικά· ούτε αγγλικά· ή μας δουλεύει. Και πάντως το πράγμα δεν είναι για τα δόντια σου. Το διαβατήριο, σου λέω, είναι τέλειο. Πρέπει να τον σπρώξεις πιο πάνω».