Πες μου ποιος είναι ο εχθρός

Μ Ι Χ Α Λ Η Σ Κ Α Σ Τ Ρ Ι Ν Ο Σ 10 και ετοιμαζόταν να ξαναπειράξει τον δόκιμο, αλλά κά- που εκεί μπήκε ο Γιάννης ο καφετζής με τον δίσκο του. «Οι καφέδες, υπαστυνόμε». «Άντε, ρε Γιάννη, μας χαρμάνιασες. Τι έγινε, κανό- νιζες καμιά τουρίστρια στη χέστρα; Θα του το κλείσεις το μαγαζί του γέρου σου». «Κόσμος, υπαστυνόμε, κόσμος πολύς». «Καλά, ρε, τέτοια ώρα;» «Λες και δεν ξέρετε. Αφού δεν αδειάζουμε ποτέ, ούτε εμείς ούτε κι εσείς». «Κουνήσου από τη θέση σου. Καλά πέρασε η βραδιά μέχρι να δω τη φάτσα σου. Φύλλο δεν κουνιέται». Ο Γιάννης στάθηκε τώρα κι αυτός να ακούσει τα αθλητικά, ξεχνώντας τον κόσμο που έλεγε ότι είχε στο μαγαζί και που, απ’ ό,τι φαίνεται, θα περίμενε πολύ ακόμα. «Η Πανάθα πάλι έσκισε, ε;» «Γιάννη, χάσου. Δεν είπες ότι έχεις κόσμο; Θα μας μπαστακωθείς εδώ να μας κάνεις διαφήμιση για τους βάζελους; Ή μήπως δεν...» Το εσωτερικό τηλέφωνο τον διέκοψε πάνω που θα έβριζε τους βάζελους. Σίγουρα ήταν η μέρα του Πανα- θηναϊκού σήμερα. «Ποιoς;» …