Πες μου ποιος είναι ο εχθρός

Μ Ι Χ Α Λ Η Σ Κ Α Σ Τ Ρ Ι Ν Ο Σ 24 Αιγαίο. Δήλωσε ακόμα ότι μόνο οφέλη μπορούν να προ- κύψουν για τη χώρα από την προσαρμογή της Τουρκίας στο κοινοτικό κεκτημένο και τον αναπόφευκτο εκδημο- κρατισμό που αυτό συνεπάγεται». «Ταξίαρχε, ήντα λες, θα τα βρούμε με τσι γειτόνους;» «Σάικα, θα γενούμε και συντέκνοι» ακούστηκε μια φωνή από το βάθος. Ο γιος του Ντελοκωστή έφερε τη ρακή και τους με- ζέδες. «Ευχαριστώ». «Α, εξέχασά το, ταξίαρχε. Επήρε τηλέφωνο ο δικη- γόρος σου, λέει, από την Αθήνα, μόνο να τονε πάρεις γιατί κάτι, λέει, εγίνηκε. Ήφηκέ μου και το νούμερο, μα δεν κατέχω ήντα το ’καμα. Μωρέ συ Γιωργιό, θωρείς, μωρέ, κανένα χαρτί;» «Έπαε, μωρέ μούργο, το ’χεις». «Ε, φέρε το του ταξίαρχου». Και ο κόσμος ήρθε πάλι ανάποδα. Τα στοιχειά ξε- πήδησαν από την άβυσσο της μνήμης του όλα μαζί. Οι φόβοι, οι εχθροί και κυρίως οι φίλοι. Πήρε, χωρίς να πει κουβέντα, το κομμάτι από αθλητική εφημερίδα με τον αριθμό. Κινητό. Φυσικά, τι άλλο; Και σίγουρα καρτο- κινητό. Τώρα πια ήξερε ότι μπορούσε να πιει και δεύ- τερη ρακή. Δεν ήξερε ακόμη τι κρυβόταν πίσω από αυτό τον αριθμό, αλλά ήταν σίγουρος ότι το μόνο δώρο