Πες μου ποιος είναι ο εχθρός

Π Ε Σ Μ Ο Υ Π Ο Ι Ο Σ Ε Ι Ν Α Ι Ο Ε Χ Θ Ρ Ο Σ 21 του στα τούρκικα. Ο γέρος του φώναζε όταν η γριά τούς μιλούσε τούρκικα, φοβόταν τι θα πει ο κόσμος στο χω- ριό. Η γριά όμως είχε, μέχρι να τους ανταλλάξουνε, κύρια γλώσσα τα τούρκικα και ούτως ή άλλως δεν έδι- νε και πολλή σημασία στις φωνές του γιου της. Τελικά, ο πατέρας του το πήρε απόφαση και ο μικρός έμαθε τούρκικα. Πού να το φανταζότανε κι αυτός πού θα οδη- γούσε τον μικρό αυτό το νανούρισμα. Ξαναπήρε τον ανήφορο και έριξε μια τελευταία μα- τιά στο χωράφι. Όλα έμοιαζαν στη θέση τους. Θα ξα- ναρχόταν κατά τις δύο να κάνει έναν τελευταίο έλεγχο. Μπήκε στο αγροτικό και τράβηξε για το χωριό. Στο σπίτι, η Ελένη διάβαζε στην αυλή. «Όλα εντάξει;» «Ναι, θα πεταχτώ ξανά κατά τις δύο. Λέω να κάνω ένα μπάνιο και να πάω μέχρι το καφενείο». «Αν πεινάς, έχει ακόμη γεμιστά». «Όχι, τσιμπολόγησα στο περιβόλι, οι ντομάτες θέλουν λίγο ακόμα». Έκανε ένα γρήγορο ντους, φίλησε την Ελένη και ξα- ναβγήκε. Το βλέμμα της τον ακολούθησε ήρεμο από την αυλή μέχρι τη στροφή του δρόμου. Ύστερα από δύσκο- λα χρόνια, η Ελένη ένιωθε ξανά σ’ αυτόν τη βαθιά ηρε- μία που είχε κάποτε ερωτευτεί. Δεν μίλαγαν πολύ, πο- τέ δεν το έκαναν. Κάτι η φύση της δουλειάς του, κάτι ο