Πες μου ποιος είναι ο εχθρός

Π Ε Σ Μ Ο Υ Π Ο Ι Ο Σ Ε Ι Ν Α Ι Ο Ε Χ Θ Ρ Ο Σ 17 περιπτώσεις θα έβρισκε κάποιον Χρήστο ή Παναγιώτη ή Σταύρο. Τη δεύτερη φορά μάλιστα έτυχε να είναι εκεί και ο Γιάννης ο Καρδαράς, φίλος και σειρά του από τη σχολή, που υπηρετούσε και αυτός στο αεροδρόμιο. Κοι- ταχτήκανε και οι δύο, αλλά δεν είπαν τίποτε. Σαν να είχε τύχει και του Καρδαρά ίδιο περιστατικό, σαν να ήξερε κάτι. Ο Μανέτας στην αρχή προβληματίστηκε, αλλά μετά το ξέχασε ή μάλλον νόμιζε ότι το ξέχασε, γιατί, απ’ ό,τι φαίνεται, η μνήμη του έπαιζε παιχνίδια. Δεν γίνεται, ή στραβός ήταν ο γιαλός ή ο διοικητής αρμένιζε στραβά, πολύ στραβά. Να δεις που ο καθοίκης έχει στήσει κύκλωμα. Τι κύκλωμα, τρέχα γύρευε. Ναρ- κωτικά; Παράνομοι μετανάστες; Παίκτες για τον Ολυ- μπιακό; Ο Μανέτας δεν είχε ιδέα. Ήξερε όμως ότι η ιστορία βρομούσε. Και αν ο άλλος τύπος ήταν όντως από την Κρατική Ασφάλεια, α, καλά, τα πιάσαμε τα λεφτά μας, ένας Θεός ξέρει πόσο ψηλά έφτανε το πράγ- μα. Ήξερε ότι έπρεπε να κάνει τουμπεκί και να κάτσει στα αυγά του, αλλά ένιωθε ότι θα σκάσει. Και του ’χε αφήσει ο πούστης και κάτι υπερωρίες άγραφες, «για να μη φανεί άσχημα» του ’χε πει· και τον είχε κάνει και παιδί για τα θελήματα στις γυναικοδουλειές του. Του το έλεγε πάντα το Μαράκι, όταν τα είχαν ακόμη. «Εσύ λες όλο ναι και μαζεύεις. Αλλά, όταν σκάσεις, δεν αφήνεις τίποτε όρθιο. Μια μέρα θα φας το κεφάλι σου