Perfect day

R O M Y H A U S M A N N 12 Αλλά ο δίσκος τής άρεσε παρ’ όλα αυτά. Δεν πρέπει να υπήρ­ χε δίσκος που να ακουγόταν πιο συχνά στο σπίτι τους · ήταν η μουσική υπόκρουση των παιδικών της χρόνων. Τα κούτσουρα τριζοβολούσαν στο τζάκι, κι αν έκρινε από τη μυρωδιά, ο μπαμπάς πρέπει να είχε χρησιμοποιήσει παλιά περιοδικά για προσάναμμα. Η Ανν σιχαινόταν αυτή τη μυρωδιά, της έδινε την αίσθηση πως όλο το σπίτι θα μπορούσε να τυλιχτεί στις φλόγες από στιγμή σε στιγμή. «Μα πού είναι επιτέλους το φαΐ;» γκρίνιαξε η Ανν, όπως συ­ νήθιζε, και ο μπαμπάς τής απάντησε σκωπτικά: «Αν θες να κάνεις κάτι χρήσιμο για να ξεχαστείς, μπορείς να φέρεις κανέ­ να ξύλο για το τζάκι» και της έδωσε το καλάθι για τα κούτσου­ ρα. Η Ανν μόρφασε. Όταν πεινούσε, δεν είχε όρεξη για καλα­ μπούρια. Έξω, στον κήπο, το χιόνι του Νοεμβρίου είχε φτιάξει παγω­ μένα γλυπτά, που φάνταζαν ακόμα πιο αλλόκοτα μες στο σκο­ τάδι, μισοφωτισμένα από τις λάμπες της βεράντας. Οι θάμνοι, που στέναζαν κάτω από το βάρος του χιονιού, έμοιαζαν να σκύβουν σαν καμπούρικα γερόντια προς το βουνό στο οποίο είχε μεταμορφωθεί το παλιό της τραμπολίνο. Η Ανν προχώρη­ σε με βαριά βήματα ως το υπόστεγο των ξύλων, έριξε μερικά κούτσουρα στο καλάθι και επέστρεψε στο σπίτι. Και τότε άρχισε – ο θάνατος. Πρώτα ήρθε το φως, που εισέβαλε από τα μπροστινά παρά­ θυρα του σπιτιού. Μπλε κύκλοι, που ξάφνου χόρευαν μέσα στο δωμάτιο. Η Ανν κοντοστάθηκε σαστισμένη με το καλάθι στα χέρια, και ο πατέρας της αναρωτήθηκε χαριτολογώντας μήπως η πίτσα τους είχε φτάσει με παράδοση εξπρές επειδή το μαγα­ ζί ήξερε πόσο εκνευριστικό γινόταν το σκαθαράκι του όταν πεινούσε.