Πέρα δώθε

ΠΕΡΑ ΔΩΘΕ 11 όσους απορούσαν «το φυτό ήθελε να πιάσει και βρήκε τη γωνιά του στην υπήνεμη κόγχη του κεφαλόσκαλου». Σήμα κατατεθέν του σπιτιού τους είχε γίνει εκείνο το γιασεμί. Σαν κορνίζα πλαισίωνε την εξώθυρά τους, ενώ με τα χρόνια γο­ νιμοποιήθηκε και πολλαπλασιάστηκε, και τα παιδιά του αυξάνονταν και πληθύνονταν στο Πισκοπιό – αλλά μην προτρέχουμε. Για να πιάσουμε το νήμα πάλι απ’ την αρχή, η Σμαράγδα τη Χίο δεν την είχε γνωρίσει. Όσα ήξερε για το νησί προέρ­ χονταν απ’ τις οικογενειακές συζητήσεις, αν πεις δε για τον αδελφό της τον Λεωνίδα, αυτός ήταν εντελώς Συριανός, αφού σε τούτο το νησί γεννήθηκε, όταν εκείνη ήταν πια μεγάλο παιδί. Εκείνο το πρωί λοιπόν, η καμαριέρα κι η μαγείρισσα έσπευσαν να τινάξουν τα νερά απ’ την κυρά τους και να τη βοηθήσουν να σκουπιστεί. «Κυρά μου, πάω να σου ετοιμά­ σω ένα ρούφημα, μια ζεστή φασκομηλιά με μπόλικο μέλι, να ευφρανθεί το σώψυχό σου» της είπε η Αννεζίνα κι εξα­ φανίστηκε στο μαγειρειό, ενώ η Αυγή ανέβηκε με την κυρά της στην κάμαρή της – να την τρίψει καλά με τα πεσκίρια και μετά με οινόπνευμα, μην ασθενήσει. Δεκαπεντάχρονη η Αυγή, τυφλά αφοσιωμένη στην κυ­ ρά της, την έτριβε δυνατά και τη μάλωνε – ανατρέποντας το πρωτόκολλο της ηλικίας αλλά και της τάξης. «Πού τρέ­ χεις, κυρά μου, μες στην καταιγίδα; Δεν σου αρκούσε το